1. Geneology
2. Gist
3. Summary
4. Detailed View
5.Detailed View in Tamil ( தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம் )
Non-Alignment
Origin: Developed after India's independence to avoid entanglements in the Cold War power blocs (US and USSR).
Core Principle: Freedom of action in international affairs, not aligning with any military alliance.
Significance: Allowed India to pursue its own interests, promote peace, and advocate for developing nations.
Criticisms: Accused of being passive and indecisive in certain situations.
Panchsheel (Five Principles):
Formulated: In 1954, by India and China as a framework for peaceful coexistence.
Principles
I Mutual respect for territorial integrity and sovereignty.
II Non-aggression.
III Non-interference in internal affairs.
IV Equality and mutual benefit.
V Peaceful coexistence.
Impact Became the foundation for the Non-Aligned Movement (NAM), promoting peaceful resolutions to international disputes.
Relevance Today: Still guide India's foreign policy, emphasizing dialogue and cooperation over confrontation.
Interplay
I Non-alignment provided the space for Panchsheel to be practiced on the global stage.
II Panchsheel's principles resonated with many newly independent nations, solidifying NAM's position.
Overall
I Non-alignment and Panchsheel have shaped India's foreign policy as independent, proactive, and committed to peaceful solutions.
II While complexities and challenges exist, these principles continue to hold relevance in today's multipolar world.
Further Exploration
I You can delve deeper into specific events, leaders, or criticisms associated with these policies.
II Explore the evolution of non-alignment and Panchsheel in the context of contemporary issues.
India's foreign policy has been characterized by the principles of non-alignment and Panchsheel since its independence in 1947. Non-alignment, championed by leaders like Jawaharlal Nehru, emphasizes independence, sovereignty, peaceful coexistence, and global solidarity. It gained traction through the Non-Aligned Movement, providing a platform for developing nations to collectively address common concerns. Despite criticism, non-alignment remains relevant in India's diplomacy.
Panchsheel, or the "five principles of peaceful coexistence," further exemplifies India's commitment to harmony and cooperation in international relations. These principles include mutual respect for sovereignty, non-aggression, non-interference, equality, and peaceful coexistence. India has sought to implement Panchsheel in its relations with other nations, including the landmark 1954 Sino-Indian Agreement on Tibet.
In conclusion, non-alignment and Panchsheel have been fundamental to India's foreign policy, guiding its interactions with the global community. Despite challenges and critiques, these principles continue to shape India's role in international affairs, emphasizing peace, stability, and cooperation among nations.
Introduction
India emerged as an independent nation in 1947, after centuries of colonial rule under the British Empire. The newfound sovereignty presented India with the challenge of defining its role in the international arena. In the midst of the Cold War rivalry between the United States and the Soviet Union, India chose to chart a course of non-alignment and embrace the principles of Panchsheel in its foreign policy. This decision was influenced by India's commitment to independence, sovereignty, and the promotion of peace and cooperation on the global stage. Over the decades, non-alignment and Panchsheel have become integral to India's identity as a nation and its approach to international relations.
Origins of Non-Alignment
The concept of non-alignment emerged in the aftermath of World War II, as former colonies and newly independent nations sought to navigate the complex geopolitics of the post-war world. Indian leaders such as Jawaharlal Nehru, Mahatma Gandhi, and others played a crucial role in articulating the principles of non-alignment. Nehru, in particular, championed the idea of maintaining equidistance from the two superpowers of the time, the United States and the Soviet Union, as a means of preserving India's sovereignty and autonomy.
Key Principles of Non-Alignment
Non-alignment is based on several core principles, including:
Sovereignty: Non-aligned nations uphold the sovereignty and territorial integrity of all states, and reject the imposition of external influence or interference in their internal affairs.
Independence: Non-alignment emphasizes the importance of independent decision-making and the pursuit of national interests without being bound by the dictates of major powers or military alliances.
Peaceful Coexistence: Non-aligned nations advocate for peaceful coexistence and the resolution of conflicts through diplomacy, dialogue, and negotiation, rather than resorting to military force.
Global Solidarity: Non-alignment fosters solidarity among developing nations and promotes cooperation on issues such as economic development, social justice, and human rights.
Evolution of Non-Alignment
Non-alignment gained momentum in the 1950s and 1960s as more countries joined the movement and adopted its principles as the cornerstone of their foreign policies. India played a leading role in the Non-Aligned Movement (NAM), which was established in 1961 at the Belgrade Conference. The NAM provided a platform for non-aligned nations to articulate their common concerns, engage in collective diplomacy, and promote mutual cooperation.
Significance of Non-Alignment
Non-alignment has been instrumental in shaping India's foreign policy and its relations with other countries. By pursuing a non-aligned stance, India has been able to maintain its independence and autonomy in the face of global power dynamics. Non-alignment has also enabled India to play a constructive role in mediating conflicts, promoting disarmament, and advancing the interests of developing nations on the world stage.
Challenges to Non-Alignment
Despite its enduring relevance, non-alignment has faced criticism and challenges over the years. Some critics argue that non-alignment is outdated in the contemporary era of globalization and multipolarity, while others question its effectiveness in addressing new security threats such as terrorism and nuclear proliferation. Additionally, the emergence of regional conflicts and power rivalries has tested the unity and coherence of the Non-Aligned Movement.
Panchsheel: Five Principles of Peaceful Coexistence
In addition to non-alignment, India has championed the principles of Panchsheel, which were enunciated in the 1954 Sino-Indian Agreement on Tibet. Panchsheel, which means "five principles of peaceful coexistence," reflects India's commitment to promoting harmony and cooperation in international relations. The five principles of Panchsheel are:
1. Mutual Respect for Sovereignty and Territorial Integrity: Nations should respect each other's sovereignty and territorial integrity, and refrain from interfering in each other's internal affairs.
2.Mutual Non-Aggression: Nations should resolve disputes and conflicts through peaceful means, without resorting to military force or aggression.
3.Mutual Non-Interference in Internal Affairs: Nations should respect the sovereignty and independence of other states and refrain from meddling in their internal affairs.
4.Equality and Mutual Benefit: Nations should interact with each other on the basis of equality and mutual benefit, and strive to promote cooperation and development for the collective welfare of all.
5.Peaceful Coexistence: Nations should live in harmony with each other and work towards building a peaceful and stable world order based on mutual respect, understanding, and cooperation.
Implementation of Panchsheel
India has sought to implement the principles of Panchsheel in its bilateral and multilateral relations with other countries. The 1954 Sino-Indian Agreement on Tibet, which laid out the five principles of Panchsheel, marked a significant milestone in India-China relations and served as the basis for diplomatic engagement between the two countries. India has also invoked Panchsheel in its dealings with other nations, emphasizing the importance of peaceful coexistence, mutual respect, and cooperation in resolving disputes and promoting regional stability.
Conclusion
Non-alignment and Panchsheel have been integral to India's foreign policy since independence, shaping its diplomatic posture and guiding its interactions with the international community. These principles reflect India's commitment to independence, sovereignty, and the promotion of peace and cooperation on the global stage. While facing criticism and challenges, non-alignment and Panchsheel remain relevant and enduring principles that continue to shape India's role in the evolving dynamics of international relations. As India navigates the complexities of the 21st century world, non-alignment and Panchsheel will continue to serve as guiding principles in its pursuit of peace, stability, and prosperity for all nations.
அறிமுகம்
பிரித்தானியப் பேரரசின் கீழ் பல நூற்றாண்டு காலனி ஆட்சிக்குப் பிறகு, 1947 இல் இந்தியா சுதந்திர நாடாக உருவானது. சர்வதேச அரங்கில் அதன் பங்கை வரையறுக்கும் சவாலை இந்தியாவிற்கு புதிய இறையாண்மை முன்வைத்தது. அமெரிக்காவிற்கும் சோவியத் யூனியனுக்கும் இடையிலான பனிப்போர் போட்டியின் மத்தியில், இந்தியா அணிசேராத போக்கை பட்டியலிடவும், அதன் வெளியுறவுக் கொள்கையில் பஞ்சசீலின் கொள்கைகளைத் தழுவவும் தேர்வு செய்தது. இந்த முடிவு இந்தியாவின் சுதந்திரம், இறையாண்மை மற்றும் உலக அரங்கில் அமைதி மற்றும் ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான உறுதிப்பாட்டால் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பல தசாப்தங்களாக, அணிசேரா மற்றும் பஞ்சசீல் ஆகியவை இந்தியாவின் ஒரு தேசமாக அடையாளப்படுத்தப்படுவதற்கும் சர்வதேச உறவுகளுக்கான அதன் அணுகுமுறைக்கும் ஒருங்கிணைந்ததாகிவிட்டன.
சீரற்ற தன்மையின் தோற்றம்
இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின், முன்னாள் காலனிகள் மற்றும் புதிதாக சுதந்திரம் பெற்ற நாடுகள் போருக்குப் பிந்தைய உலகின் சிக்கலான புவிசார் அரசியலில் செல்ல முயன்றதால், அணிசேரா கருத்து வெளிப்பட்டது. இந்தியத் தலைவர்களான ஜவஹர்லால் நேரு, மகாத்மா காந்தி மற்றும் பலர் அணிசேராக் கொள்கைகளை வெளிப்படுத்துவதில் முக்கியப் பங்காற்றினர். நேரு, குறிப்பாக, இந்தியாவின் இறையாண்மை மற்றும் சுயாட்சியைப் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு வழிமுறையாக, அக்கால இரு வல்லரசுகளான அமெரிக்கா மற்றும் சோவியத் யூனியனிடமிருந்து சமமான தூரத்தைப் பேண வேண்டும் என்ற கருத்தை முன்வைத்தார்.
அணிசேராதலின் முக்கியக் கோட்பாடுகள்
சீரமையாமை பல அடிப்படைக் கொள்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது, அவற்றுள்:
இறையாண்மை: அணிசேரா நாடுகள் அனைத்து மாநிலங்களின் இறையாண்மை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டை நிலைநிறுத்துகின்றன, மேலும் தங்கள் உள் விவகாரங்களில் வெளிப்புற செல்வாக்கு அல்லது தலையீட்டை திணிப்பதை நிராகரிக்கின்றன.
சுதந்திரம்: முக்கிய சக்திகள் அல்லது இராணுவக் கூட்டணிகளின் கட்டளைகளுக்கு கட்டுப்படாமல் சுதந்திரமான முடிவெடுக்கும் மற்றும் தேசிய நலன்களைப் பின்தொடர்வதன் முக்கியத்துவத்தை அணிசேரா வலியுறுத்துகிறது.
அமைதியான சகவாழ்வு: அணிசேரா நாடுகள் அமைதியான சகவாழ்வுக்காகவும், இராணுவ பலத்தை நாடாமல், இராஜதந்திரம், உரையாடல் மற்றும் பேச்சுவார்த்தை மூலம் மோதல்களைத் தீர்ப்பதற்கும் பரிந்துரைக்கின்றன.
உலகளாவிய ஒற்றுமை: அணிசேராமை வளரும் நாடுகளிடையே ஒற்றுமையை வளர்க்கிறது மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி, சமூக நீதி மற்றும் மனித உரிமைகள் போன்ற பிரச்சினைகளில் ஒத்துழைப்பை ஊக்குவிக்கிறது.
அணிசேராதலின் பரிணாமம்
1950 கள் மற்றும் 1960 களில் அணிசேரா வேகம் பெற்றது, மேலும் பல நாடுகள் இயக்கத்தில் இணைந்தன மற்றும் அதன் கொள்கைகளை தங்கள் வெளியுறவுக் கொள்கைகளின் அடித்தளமாக ஏற்றுக்கொண்டன. 1961 ஆம் ஆண்டு பெல்கிரேட் மாநாட்டில் நிறுவப்பட்ட அணிசேரா இயக்கத்தில் (NAM) இந்தியா முக்கிய பங்கு வகித்தது. அணிசேரா நாடுகளுக்கு அவர்களின் பொதுவான கவலைகளை வெளிப்படுத்தவும், கூட்டு இராஜதந்திரத்தில் ஈடுபடவும், பரஸ்பர ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்தவும் NAM ஒரு தளத்தை வழங்கியது.
அணிசேராமையின் முக்கியத்துவம்
இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கை மற்றும் பிற நாடுகளுடனான அதன் உறவுகளை வடிவமைப்பதில் அணிசேராமை முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. அணிசேரா நிலைப்பாட்டை பின்பற்றுவதன் மூலம், உலகளாவிய சக்தி இயக்கவியலை எதிர்கொண்டு இந்தியா தனது சுதந்திரத்தையும் சுயாட்சியையும் தக்க வைத்துக் கொள்ள முடிந்தது. அணிசேராமை, மோதல்களை மத்தியஸ்தம் செய்வதிலும், நிராயுதபாணியை ஊக்குவிப்பதிலும், உலக அரங்கில் வளரும் நாடுகளின் நலன்களை முன்னேற்றுவதிலும் ஆக்கபூர்வமான பங்கை வகிக்க இந்தியாவுக்கு உதவியது.
அணிசேராமைக்கான சவால்கள்
அதன் நீடித்த பொருத்தம் இருந்தபோதிலும், அணிசேராமை பல ஆண்டுகளாக விமர்சனங்களையும் சவால்களையும் எதிர்கொண்டது. சில விமர்சகர்கள் சமகால உலகமயமாக்கல் மற்றும் பன்முகத்தன்மையின் சகாப்தத்தில் அணிசேராமை காலாவதியானது என்று வாதிடுகின்றனர், மற்றவர்கள் பயங்கரவாதம் மற்றும் அணுசக்தி பெருக்கம் போன்ற புதிய பாதுகாப்பு அச்சுறுத்தல்களை எதிர்கொள்வதில் அதன் செயல்திறனை கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றனர். கூடுதலாக, பிராந்திய மோதல்கள் மற்றும் அதிகாரப் போட்டிகளின் தோற்றம் அணிசேரா இயக்கத்தின் ஒற்றுமை மற்றும் ஒற்றுமையை சோதித்துள்ளது.
பஞ்சசீல்: அமைதியான சகவாழ்வின் ஐந்து கோட்பாடுகள்
அணிசேராமைக்கு கூடுதலாக, 1954 ஆம் ஆண்டு திபெத் மீதான சீன-இந்திய ஒப்பந்தத்தில் கூறப்பட்ட பஞ்சசீலின் கொள்கைகளை இந்தியா வென்றுள்ளது. "அமைதியான சகவாழ்வின் ஐந்து கொள்கைகள்" என்று பொருள்படும் பஞ்சசீல், சர்வதேச உறவுகளில் நல்லிணக்கம் மற்றும் ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான இந்தியாவின் உறுதிப்பாட்டை பிரதிபலிக்கிறது. பஞ்சசீலத்தின் ஐந்து கொள்கைகள்:
இறையாண்மை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டிற்கான பரஸ்பர மரியாதை: நாடுகள் ஒருவருக்கொருவர் இறையாண்மை மற்றும் பிராந்திய ஒருமைப்பாட்டை மதிக்க வேண்டும், மேலும் ஒருவருக்கொருவர் உள் விவகாரங்களில் தலையிடுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்.
பரஸ்பர ஆக்கிரமிப்பு அல்லாதது: நாடுகள் மோதல்கள் மற்றும் மோதல்களை இராணுவ பலம் அல்லது ஆக்கிரமிப்புகளை நாடாமல் அமைதியான வழிகளில் தீர்க்க வேண்டும்.
உள் விவகாரங்களில் பரஸ்பர தலையிடாமை: நாடுகள் மற்ற மாநிலங்களின் இறையாண்மை மற்றும் சுதந்திரத்தை மதிக்க வேண்டும் மற்றும் அவற்றின் உள் விவகாரங்களில் தலையிடுவதைத் தவிர்க்க வேண்டும்.
சமத்துவம் மற்றும் பரஸ்பர நன்மை நாடுகள் சமத்துவம் மற்றும் பரஸ்பர நன்மையின் அடிப்படையில் ஒருவருக்கொருவர் தொடர்பு கொள்ள வேண்டும், மேலும் அனைவரின் கூட்டு நலனுக்காக ஒத்துழைப்பையும் வளர்ச்சியையும் மேம்படுத்த முயற்சி செய்ய வேண்டும்.
அமைதியான சகவாழ்வு நாடுகள் ஒன்றுக்கொன்று இணக்கமாக வாழ வேண்டும் மற்றும் பரஸ்பர மரியாதை, புரிதல் மற்றும் ஒத்துழைப்பின் அடிப்படையில் அமைதியான மற்றும் நிலையான உலக ஒழுங்கை உருவாக்குவதற்கு உழைக்க வேண்டும்.
பஞ்சசீலைச் செயல்படுத்துதல்
இந்தியா மற்ற நாடுகளுடனான இருதரப்பு மற்றும் பலதரப்பு உறவுகளில் பஞ்சசீலின் கொள்கைகளை செயல்படுத்த முயன்றது. 1954 ஆம் ஆண்டு திபெத் மீதான சீன-இந்திய ஒப்பந்தம், பஞ்சசீலின் ஐந்து கொள்கைகளை வகுத்தது, இந்தியா-சீனா உறவுகளில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க மைல்கல்லைக் குறித்தது மற்றும் இரு நாடுகளுக்கு இடையேயான இராஜதந்திர ஈடுபாட்டிற்கு அடிப்படையாக செயல்பட்டது. அமைதியான சகவாழ்வு, பரஸ்பர மரியாதை மற்றும் மோதல்களைத் தீர்ப்பதில் மற்றும் பிராந்திய ஸ்திரத்தன்மையை மேம்படுத்துவதில் ஒத்துழைப்பின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்தி, மற்ற நாடுகளுடனான அதன் பரிவர்த்தனைகளில் இந்தியாவும் பஞ்சசீலைப் பயன்படுத்தியுள்ளது.
முடிவுரை
அணிசேரா மற்றும் பஞ்சசீல் ஆகியவை இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையில் சுதந்திரம் பெற்றதில் இருந்து ஒருங்கிணைந்தவை, அதன் இராஜதந்திர தோரணையை வடிவமைக்கின்றன மற்றும் சர்வதேச சமூகத்துடனான அதன் தொடர்புகளை வழிநடத்துகின்றன. இந்த கோட்பாடுகள் இந்தியாவின் சுதந்திரம், இறையாண்மை மற்றும் உலக அரங்கில் அமைதி மற்றும் ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துவதற்கான உறுதிப்பாட்டை பிரதிபலிக்கின்றன. விமர்சனங்கள் மற்றும் சவால்களை எதிர்கொள்ளும் அதே வேளையில், சர்வதேச உறவுகளின் வளர்ச்சியடைந்து வரும் இயக்கவியலில் இந்தியாவின் பங்கை தொடர்ந்து வடிவமைக்கும் தொடர்புடைய மற்றும் நிலையான கொள்கைகளாக அணிசேரா மற்றும் நீடித்த கொள்கைகளாக இருக்கின்றன. 21 ஆம் நூற்றாண்டின் உலகின் சிக்கல்களை இந்தியா வழிநடத்தும் போது, அனைத்து நாடுகளுக்கும் அமைதி, ஸ்திரத்தன்மை மற்றும் செழிப்பு ஆகியவற்றைப் பின்தொடர்வதில் அணிசேரா மற்றும் பஞ்சசீல் வழிகாட்டும் கொள்கைகளாக தொடர்ந்து செயல்படும்.
1. Non:alignment : Refers to a foreign policy approach of not aligning with any major power bloc in the international arena. It involves maintaining independence and autonomy from superpower influence.
அணிசேராக் கொள்கை : சர்வதேச அரங்கில் எந்தவொரு பெரிய வல்லரசு அணியுடனும் அணிசேராத வெளியுறவுக் கொள்கை அணுகுமுறையைக் குறிக்கிறது. இது வல்லரசு செல்வாக்கிலிருந்து சுதந்திரத்தையும் சுயாட்சியையும் பராமரிப்பதை உள்ளடக்கியது.
2. Panchsheel : Also known as the Five Principles of Peaceful Coexistence, it is a set of principles aimed at promoting harmony and cooperation in international relations.
பஞ்சசீல் : அமைதியான சகவாழ்வின் ஐந்து கொள்கைகள் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது சர்வதேச உறவுகளில் நல்லிணக்கம் மற்றும் ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்ட கொள்கைகளின் தொகுப்பாகும்.
3. Sovereignty : The supreme authority of a state to govern itself without interference from external sources.
இறைமை : வெளிப்புற ஆதாரங்களின் தலையீடு இல்லாமல் ஒரு அரசு தன்னைத்தானே ஆட்சி செய்வதற்கான உச்ச அதிகாரம்.
4. Territorial Integrity : Refers to the principle that the borders of a nation:state should not be violated or infringed upon by external actors.
பிராந்திய ஒருமைப்பாடு : ஒரு தேசிய அரசின் எல்லைகள் வெளிப்புற நடிகர்களால் மீறப்படவோ அல்லது மீறப்படவோ கூடாது என்ற கொள்கையைக் குறிக்கிறது.
5. Independence : The ability of a nation to make its own decisions and pursue its own interests without being subject to external coercion or influence.
சுதந்திரம் : வெளிப்புற வற்புறுத்தல் அல்லது செல்வாக்கிற்கு உட்படாமல் ஒரு நாடு தனது சொந்த முடிவுகளை எடுக்கும் மற்றும் அதன் சொந்த நலன்களைத் தொடரும் திறன்.
6. Peaceful Coexistence : The idea that nations should live together in harmony and cooperation, resolving conflicts through peaceful means rather than resorting to violence.
சமாதான சகவாழ்வு : நாடுகள் நல்லிணக்கத்துடனும் ஒத்துழைப்புடனும் வாழ வேண்டும், மோதல்களை வன்முறையை நாடாமல் சமாதான வழிமுறைகள் மூலம் தீர்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணம்.
7. Global Solidarity : Refers to the unity and cooperation among nations, particularly those in the developing world, to address common challenges and promote mutual interests.
உலகளாவிய ஒருமைப்பாடு : பொதுவான சவால்களை எதிர்கொள்வதற்கும் பரஸ்பர நலன்களை மேம்படுத்துவதற்கும் நாடுகளுக்கிடையே, குறிப்பாக வளரும் நாடுகளில் உள்ள நாடுகளுக்கிடையேயான ஒற்றுமை மற்றும் ஒத்துழைப்பைக் குறிக்கிறது.
8. Non:Aligned Movement (NAM) : An international organization comprising states that are not formally aligned with or against any major power bloc. It serves as a platform for collective diplomacy and cooperation among member states.
அணிசேரா இயக்கம் (NAM) : எந்தவொரு பெரிய வல்லரசு அணியுடனும் அல்லது அதற்கு எதிராக முறையாக அணிசேராத நாடுகளை உள்ளடக்கிய ஒரு சர்வதேச அமைப்பு. இது உறுப்பு நாடுகளிடையே கூட்டு இராஜதந்திரம் மற்றும் ஒத்துழைப்புக்கான ஒரு தளமாக செயல்படுகிறது.
9. Multipolarity : Refers to a distribution of power in the international system where multiple states or regions hold significant influence, as opposed to a unipolar or bipolar distribution.
பன்முகத்தன்மை : சர்வதேச அமைப்பில் ஒரு துருவ அல்லது இருதுருவ விநியோகத்திற்கு மாறாக, பல மாநிலங்கள் அல்லது பிராந்தியங்கள் குறிப்பிடத்தக்க செல்வாக்கைக் கொண்டிருக்கும் அதிகாரப் பகிர்வைக் குறிக்கிறது.
10. Terrorism : The use of violence and intimidation, especially against civilians, in pursuit of political aims.
பயங்கரவாதம் : அரசியல் நோக்கங்களைப் பின்தொடர்வதில் குறிப்பாக பொதுமக்களுக்கு எதிராக வன்முறை மற்றும் அச்சுறுத்தலைப் பயன்படுத்துதல்.
11. Nuclear Proliferation : The spread of nuclear weapons technology and capabilities to additional states beyond those that already possess them.
அணு ஆயுதப் பரவல் : அணு ஆயுத தொழில்நுட்பம் மற்றும் திறன்களை ஏற்கனவே வைத்திருக்கும் நாடுகளுக்கு அப்பால் கூடுதல் நாடுகளுக்கு பரவுதல்.
12. Bilateral Relations : Relations between two countries, typically involving diplomatic, economic, and cultural exchanges.
இருதரப்பு உறவுகள் : இரு நாடுகளுக்கிடையேயான உறவுகள், பொதுவாக இராஜதந்திர, பொருளாதார மற்றும் கலாச்சார பரிமாற்றங்களை உள்ளடக்கியது.
13. Multilateral Relations : Relations involving more than two countries, often conducted through international organizations or treaties.
பலதரப்பு உறவுகள் : இரண்டுக்கு மேற்பட்ட நாடுகள் சம்பந்தப்பட்ட உறவுகள், பெரும்பாலும் சர்வதேச அமைப்புகள் அல்லது ஒப்பந்தங்கள் மூலம் நடத்தப்படுகின்றன.
14. Diplomatic Engagement : The process of interacting and negotiating with other states or international actors to advance mutual interests and resolve disputes.
இராஜதந்திர ஈடுபாடு : பரஸ்பர நலன்களை முன்னெடுப்பதற்கும் சச்சரவுகளைத் தீர்ப்பதற்கும் பிற நாடுகள் அல்லது சர்வதேச நடிகர்களுடன் தொடர்பு கொண்டு பேச்சுவார்த்தை நடத்தும் செயல்முறை.
15. Regional Stability : Refers to the maintenance of peace, security, and cooperation within a particular geographical area.
பிராந்திய ஸ்திரத்தன்மை : ஒரு குறிப்பிட்ட புவியியல் பகுதிக்குள் அமைதி, பாதுகாப்பு மற்றும் ஒத்துழைப்பை பராமரிப்பதைக் குறிக்கிறது.
