1. Geneology
2. Gist
3. Summary
4. Detailed View
5.Detailed View in Tamil ( தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம் )
A Tapestry of Influences: India's cultural developments in the modern era reflect a vibrant tapestry woven from various strands. From ancient traditions to colonial encounters and post-independence expressions, each thread has enriched the artistic landscape.
Literature
Colonial Impact Western education and printing presses ushered in new genres like prose novels and plays.
Nationalist Voice: Writers like Rabindranath Tagore and Premchand addressed social issues and championed national identity.
Diverse Languages: A flourishing of literature in regional languages like Hindi, Tamil, and Bengali.
Post-Independence: Exploration of themes like partition, identity, and social change by authors like Arundhati Roy and Salman Rushdie.
Art
Traditional Forms: Continued practice of classical painting styles like Mughal miniatures and Rajputana art.
Colonial Encounters: Emergence of "Company School" art blending Indian and European styles.
Modernism: Artists like Amrita Sher-Gil and F.N. Souza experimented with Western art movements.
Post-Independence: Exploration of social realism, abstraction, and contemporary themes by artists like M.F. Husain and Anish Kapoor.
Architecture
Colonial Legacy: Buildings like Victoria Memorial (Kolkata) and Gateway of India (Mumbai) reflected European styles.
Indo-Saracenic Revival: Blending Indian and Islamic elements, seen in buildings like Chhatrapati Shivaji Terminus (Mumbai).
Modernism: Architects like Charles Correa and Balkrishna Doshi embraced modern principles while incorporating Indian sensibilities.
Contemporary Scene: Diverse expressions, from high-rises to sustainable designs, reflecting India's evolving identity.
The cultural developments of modern Indian history encompass a rich tapestry of literature, art, and architecture that have evolved through colonialism, independence, and into contemporary times. In literature, the colonial period saw the emergence of Indian voices in English, exploring themes of identity and resistance. Nationalist literature, epitomized by figures like Rabindranath Tagore, instilled a sense of pride and unity among Indians. The Progressive Writers Movement addressed social issues, while post-independence literature grappled with the aftermath of partition and diversified in style and theme. In art, movements like the Bengal School and the Progressive Artists Group challenged traditional norms and embraced modernism, reflecting the socio-political landscape of the time. Architecture, influenced by colonial and indigenous traditions, underwent transformations post-independence, with architects striving to create a distinct Indian identity while also embracing modernist principles. Together, these cultural expressions serve as a testament to India's rich heritage and its ongoing journey of self-discovery and creative exploration.
Literature
1. Colonial Period
The colonial era marked a significant transformation in Indian literature due to the encounter with Western education and ideas. English became a prominent language for literary expression, alongside regional languages. Early Indian English literature was characterized by works that often depicted the clash of cultures, social reforms, and criticism of colonial rule. Notable figures include Bankim Chandra Chattopadhyay, whose novel "Anandamath" (1882) gave rise to the concept of "Vande Mataram," later adopted as India's national song during the independence movement.
2. Nationalist Literature
The late 19th and early 20th centuries saw the emergence of nationalist literature, which played a crucial role in India's struggle for independence. Writers like Rabindranath Tagore, known for his poetic collection "Gitanjali" (1910), infused nationalist sentiments into their works, inspiring a sense of pride and identity among Indians. Tagore's literary contributions earned him the Nobel Prize in Literature in 1913, making him the first non-European to receive the honor.
3. Progressive Writers Movement
The mid-20th century witnessed the rise of the Progressive Writers Movement, a literary initiative aimed at addressing social issues and advocating for progressive ideals. Prominent writers like Mulk Raj Anand, Sajjad Zaheer, and Ismat Chughtai used literature as a tool for social reform, highlighting themes such as caste discrimination, gender inequality, and economic disparity. Their works reflected the socio-political realities of the time and contributed to shaping public discourse.
4. Post-Independence Literature
Post-independence literature in India experienced diversification, with writers exploring various themes and genres. The Partition of India in 1947 left an indelible mark on Indian literature, leading to the emergence of Partition literature that depicted the human tragedy and communal violence resulting from the partition. Writers like Saadat Hasan Manto and Khushwant Singh depicted the horrors of partition through their poignant stories.
5. Contemporary Literature
Contemporary Indian literature continues to flourish with writers experimenting with diverse styles and themes. Authors like Arundhati Roy, Salman Rushdie, and Jhumpa Lahiri have gained international acclaim for their literary works, which explore issues ranging from globalization and diaspora to identity and cultural hybridity. Indian literature in English has garnered widespread recognition, contributing to the country's cultural diplomacy on the global stage.
Art
1. Bengal School of Art
The early 20th century saw the emergence of the Bengal School of Art, a movement led by artists like Abanindranath Tagore and Nandalal Bose, who sought to revive traditional Indian art forms in response to British colonial influence. The Bengal School emphasized indigenous styles and themes, drawing inspiration from Indian mythology, folklore, and nature. This movement played a significant role in shaping modern Indian art and fostering a sense of national identity.
2. Progressive Artists Group
In post-independence India, the Progressive Artists Group, founded in Bombay in 1947, sought to break away from traditionalism and embrace modernism in art. Artists like F.N. Souza, M.F. Husain, and S.H. Raza experimented with new techniques and styles, blending Western influences with Indian sensibilities. Their works often reflected the social, political, and cultural complexities of post-colonial India, challenging established norms and pushing boundaries.
3. Contemporary Art Scene
The contemporary art scene in India is vibrant and diverse, with artists exploring a wide range of mediums and themes. From traditional painting and sculpture to new media and installation art, Indian artists continue to innovate and express themselves in various ways. Institutions like the Kochi-Muziris Biennale and the Serendipity Arts Festival provide platforms for artists to showcase their work and engage with audiences both nationally and internationally.
Architecture
1. Colonial Architecture
Colonial rule in India left a lasting impact on the country's architectural landscape, with British architects introducing styles such as Gothic, Victorian, and Neo-Classical. Iconic landmarks like the Victoria Memorial in Kolkata and the Gateway of India in Mumbai are prime examples of colonial architecture, reflecting the grandeur and power of the British Empire. However, colonial architecture also faced criticism for its imposition of Western ideals and neglect of indigenous architectural traditions.
2. Indo-Saracenic Architecture
Indo-Saracenic architecture emerged as a hybrid style during the colonial period, blending elements of Indian, Islamic, and European architecture. This eclectic style was popularized by British architects like Sir Samuel Swinton Jacob, who designed notable buildings such as the Victoria Terminus (now Chhatrapati Shivaji Maharaj Terminus) in Mumbai. Indo-Saracenic architecture became synonymous with government buildings, educational institutions, and railway stations across India.
3. Post-Independence Architecture
Post-independence India witnessed a resurgence of interest in indigenous architectural forms and techniques, as architects sought to break away from colonial influences and create a distinct Indian identity. Prominent architects like Charles Correa, B.V. Doshi, and Laurie Baker championed the use of traditional materials and vernacular styles in their designs, promoting sustainability and cultural continuity. The development of modernist architecture in India also gained momentum, with architects like Le Corbusier leaving their mark through projects like the city of Chandigarh.
Conclusion
Literature, art, and architecture have played integral roles in shaping the cultural landscape of modern India. From the colonial encounter to the post-independence era, Indian artists and writers have drawn inspiration from diverse sources, navigating the complexities of tradition and modernity to create works that resonate with audiences both at home and abroad. As India continues to evolve and embrace its cultural heritage, these creative expressions serve as a testament to the country's rich and diverse cultural legacy.
நவீன இந்திய வரலாற்றின் கலாச்சார வளர்ச்சியில் இலக்கியம், கலை மற்றும் கட்டிடக்கலை பற்றிய விரிவான பார்வையை வழங்கும் அதே வேளையில், இந்த பதிலின் தடைகளுக்குள் ஒரு விரிவான கண்ணோட்டத்தை கொடுக்க முயற்சிப்பேன். நவீன இந்திய வரலாறு பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ காலத்திலிருந்து இந்தியாவின் சுதந்திரம் மற்றும் அதற்கு அப்பால் பரவியுள்ளது, கலாச்சார வெளிப்பாடுகளில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களைக் கண்டது. இந்தக் கட்டுரையானது இந்தக் காலகட்டத்தில் இலக்கியம், கலை மற்றும் கட்டிடக்கலை ஆகியவற்றின் பரிணாம வளர்ச்சியை ஆராய்கிறது, முக்கிய இயக்கங்கள், குறிப்பிடத்தக்க நபர்கள் மற்றும் இந்திய சமூகத்தில் அவற்றின் தாக்கத்தை மையமாகக் கொண்டது.
இலக்கியம்
1. காலனித்துவ காலம்
மேற்கத்திய கல்வி மற்றும் கருத்துக்களுடன் ஏற்பட்ட சந்திப்பின் காரணமாக காலனித்துவ சகாப்தம் இந்திய இலக்கியத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. பிராந்திய மொழிகளுடன், இலக்கிய வெளிப்பாட்டிற்கான முக்கிய மொழியாக ஆங்கிலம் ஆனது. ஆரம்பகால இந்திய ஆங்கில இலக்கியம் பெரும்பாலும் கலாச்சாரங்களின் மோதல், சமூக சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் காலனித்துவ ஆட்சியின் விமர்சனங்களை சித்தரிக்கும் படைப்புகளால் வகைப்படுத்தப்பட்டது. குறிப்பிடத்தக்க நபர்களில் பங்கிம் சந்திர சட்டோபாத்யாய் அடங்கும், அவருடைய நாவலான "ஆனந்தமத்" (1882) "வந்தே மாதரம்" என்ற கருத்தை உருவாக்கியது, பின்னர் சுதந்திர இயக்கத்தின் போது இந்தியாவின் தேசிய பாடலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.
2. தேசியவாத இலக்கியம்
19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் தேசியவாத இலக்கியம் தோன்றியது, இது இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்டிருந்தது. "கீதாஞ்சலி" (1910) என்ற கவிதைத் தொகுப்பிற்காக அறியப்பட்ட ரவீந்திரநாத் தாகூர் போன்ற எழுத்தாளர்கள், இந்தியர்களிடையே பெருமை மற்றும் அடையாள உணர்வைத் தூண்டி, தங்கள் படைப்புகளில் தேசியவாத உணர்வுகளைத் தூண்டினர். தாகூரின் இலக்கியப் பங்களிப்புகள் அவருக்கு 1913 இல் இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசைப் பெற்றுத் தந்தது, இந்த கௌரவத்தைப் பெற்ற முதல் ஐரோப்பியர் அல்லாதவர் என்ற பெருமையைப் பெற்றார்.
3. முற்போக்கு எழுத்தாளர் இயக்கம்
20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் முற்போக்கு எழுத்தாளர்கள் இயக்கத்தின் எழுச்சி கண்டது, இது சமூகப் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்கும் முற்போக்கு இலட்சியங்களுக்காக வாதிடுவதற்கும் இலக்காகக் கொண்ட ஒரு இலக்கிய முயற்சியாகும். முல்க் ராஜ் ஆனந்த், சஜ்ஜாத் ஜாஹீர் மற்றும் இஸ்மத் சுக்தாய் போன்ற முக்கிய எழுத்தாளர்கள் சாதி பாகுபாடு, பாலின சமத்துவமின்மை மற்றும் பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு போன்ற கருப்பொருள்களை முன்னிலைப்படுத்தி, சமூக சீர்திருத்தத்திற்கான ஒரு கருவியாக இலக்கியத்தைப் பயன்படுத்தினர். அவர்களின் படைப்புகள் அந்தக் காலத்தின் சமூக-அரசியல் யதார்த்தங்களைப் பிரதிபலித்தன மற்றும் பொது உரையாடலை வடிவமைப்பதில் பங்களித்தன.
4. சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இலக்கியம்
இந்தியாவில் சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இலக்கியம் பன்முகத்தன்மையை அனுபவித்தது, எழுத்தாளர்கள் பல்வேறு கருப்பொருள்கள் மற்றும் வகைகளை ஆராய்கின்றனர். 1947 இல் இந்தியப் பிரிவினை இந்திய இலக்கியத்தில் ஒரு அழியாத முத்திரையை ஏற்படுத்தியது, பிரிவினையின் விளைவாக மனித அவலங்களையும் வகுப்புவாத வன்முறையையும் சித்தரிக்கும் பிரிவினை இலக்கியம் தோன்ற வழிவகுத்தது. சாதத் ஹசன் மாண்டோ மற்றும் குஷ்வந்த் சிங் போன்ற எழுத்தாளர்கள் பிரிவினையின் கொடூரத்தை தங்கள் கடுமையான கதைகளின் மூலம் சித்தரித்தனர்.
5. தற்கால இலக்கியம்
பல்வேறு பாணிகள் மற்றும் கருப்பொருள்களை பரிசோதிக்கும் எழுத்தாளர்களால் சமகால இந்திய இலக்கியம் தொடர்ந்து வளர்ந்து வருகிறது. அருந்ததி ராய், சல்மான் ருஷ்டி மற்றும் ஜும்பா லஹிரி போன்ற ஆசிரியர்கள் உலகமயமாக்கல் மற்றும் புலம்பெயர்ந்தோர் முதல் அடையாளம் மற்றும் கலாச்சார கலப்பு வரையிலான பிரச்சினைகளை ஆராயும் அவர்களின் இலக்கியப் படைப்புகளுக்காக சர்வதேச அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுள்ளனர். ஆங்கிலத்தில் இந்திய இலக்கியம் பரவலான அங்கீகாரத்தைப் பெற்றுள்ளது, உலக அரங்கில் நாட்டின் கலாச்சார இராஜதந்திரத்திற்கு பங்களிக்கிறது.
கலை
1. பெங்கால் கலைப் பள்ளி
20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் பெங்கால் ஸ்கூல் ஆஃப் ஆர்ட் உருவானது, அபனீந்திரநாத் தாகூர் மற்றும் நந்தலால் போஸ் போன்ற கலைஞர்கள் தலைமையிலான ஒரு இயக்கம், பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ செல்வாக்கிற்கு பதிலளிக்கும் வகையில் பாரம்பரிய இந்திய கலை வடிவங்களை புதுப்பிக்க முயன்றது. இந்திய புராணங்கள், நாட்டுப்புறக் கதைகள் மற்றும் இயற்கையிலிருந்து உத்வேகம் பெற்று, வங்காளப் பள்ளி பூர்வீக பாணிகள் மற்றும் கருப்பொருள்களை வலியுறுத்தியது. இந்த இயக்கம் நவீன இந்திய கலையை வடிவமைப்பதிலும் தேசிய அடையாள உணர்வை வளர்ப்பதிலும் குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டிருந்தது.
2. முற்போக்கு கலைஞர்கள் குழு
சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இந்தியாவில், 1947 இல் பம்பாயில் நிறுவப்பட்ட முற்போக்கு கலைஞர்கள் குழு, பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகி, கலையில் நவீனத்துவத்தை தழுவ முயன்றது. FN Souza, MF ஹுசைன் மற்றும் SH ராசா போன்ற கலைஞர்கள் மேற்கத்திய தாக்கங்களை இந்திய உணர்வுகளுடன் கலந்து புதிய உத்திகள் மற்றும் பாணிகளை பரிசோதித்தனர். அவர்களின் படைப்புகள் பெரும்பாலும் பிந்தைய காலனித்துவ இந்தியாவின் சமூக, அரசியல் மற்றும் கலாச்சார சிக்கல்களை பிரதிபலித்தன, நிறுவப்பட்ட விதிமுறைகளுக்கு சவால் விடுகின்றன மற்றும் எல்லைகளைத் தள்ளுகின்றன.
3. சமகால கலைக் காட்சி
இந்தியாவில் உள்ள சமகால கலைக் காட்சி துடிப்பானதாகவும், மாறுபட்டதாகவும் உள்ளது, கலைஞர்கள் பலதரப்பட்ட ஊடகங்கள் மற்றும் கருப்பொருள்களை ஆராய்கின்றனர். பாரம்பரிய ஓவியம் மற்றும் சிற்பம் முதல் புதிய ஊடகம் மற்றும் நிறுவல் கலை வரை, இந்திய கலைஞர்கள் பல்வேறு வழிகளில் புதுமைகளை உருவாக்கி தங்களை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கொச்சி-முசிரிஸ் பைனாலே மற்றும் செரண்டிபிட்டி கலை விழா போன்ற நிறுவனங்கள் கலைஞர்கள் தங்கள் படைப்புகளை வெளிப்படுத்தவும் தேசிய மற்றும் சர்வதேச அளவில் பார்வையாளர்களுடன் ஈடுபடவும் தளங்களை வழங்குகின்றன.
கட்டிடக்கலை
1. காலனித்துவ கட்டிடக்கலை
இந்தியாவில் காலனித்துவ ஆட்சியானது நாட்டின் கட்டிடக்கலை நிலப்பரப்பில் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது, பிரிட்டிஷ் கட்டிடக் கலைஞர்கள் கோதிக், விக்டோரியன் மற்றும் நியோ-கிளாசிக்கல் போன்ற பாணிகளை அறிமுகப்படுத்தினர். கொல்கத்தாவில் உள்ள விக்டோரியா மெமோரியல் மற்றும் மும்பையில் உள்ள கேட்வே ஆஃப் இந்தியா போன்ற சின்னச் சின்ன சின்னங்கள், பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தின் மகத்துவத்தையும் சக்தியையும் பிரதிபலிக்கும் காலனித்துவ கட்டிடக்கலைக்கு பிரதான எடுத்துக்காட்டுகளாகும். இருப்பினும், காலனித்துவ கட்டிடக்கலை மேற்கத்திய இலட்சியங்களை திணித்ததற்காகவும், உள்நாட்டு கட்டிடக்கலை மரபுகளை புறக்கணிப்பதற்காகவும் விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டது.
2. இந்தோ-சராசெனிக் கட்டிடக்கலை
இந்திய, இஸ்லாமிய மற்றும் ஐரோப்பிய கட்டிடக்கலையின் கூறுகளை ஒன்றிணைத்து, காலனித்துவ காலத்தில் இந்தோ-சராசெனிக் கட்டிடக்கலை ஒரு கலப்பின பாணியாக வெளிப்பட்டது. மும்பையில் உள்ள விக்டோரியா டெர்மினஸ் (இப்போது சத்ரபதி சிவாஜி மகாராஜ் டெர்மினஸ்) போன்ற குறிப்பிடத்தக்க கட்டிடங்களை வடிவமைத்த சர் சாமுவேல் ஸ்வின்டன் ஜேக்கப் போன்ற பிரிட்டிஷ் கட்டிடக் கலைஞர்களால் இந்த தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பாணி பிரபலப்படுத்தப்பட்டது. இந்தோ-சராசெனிக் கட்டிடக்கலை என்பது இந்தியா முழுவதும் உள்ள அரசு கட்டிடங்கள், கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் ரயில் நிலையங்களுக்கு ஒத்ததாக மாறியது.
3. சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய கட்டிடக்கலை: சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய
இந்தியா, பூர்வீக கட்டிடக்கலை வடிவங்கள் மற்றும் நுட்பங்களில் ஆர்வத்தை மீண்டும் கண்டது, ஏனெனில் கட்டிடக் கலைஞர்கள் காலனித்துவ தாக்கங்களிலிருந்து விலகி ஒரு தனித்துவமான இந்திய அடையாளத்தை உருவாக்க முயன்றனர். சார்லஸ் கொரியா, பி.வி. தோஷி மற்றும் லாரி பேக்கர் போன்ற முக்கிய கட்டிடக்கலைஞர்கள் தங்கள் வடிவமைப்புகளில் பாரம்பரிய பொருட்கள் மற்றும் வடமொழி பாணிகளைப் பயன்படுத்துவதை ஊக்குவித்து, நிலைத்தன்மை மற்றும் கலாச்சார தொடர்ச்சியை மேம்படுத்தினர். இந்தியாவிலும் நவீனத்துவ கட்டிடக்கலை வளர்ச்சி வேகம் பெற்றது, சண்டிகர் நகரம் போன்ற திட்டங்களின் மூலம் Le Corbusier போன்ற கட்டிடக் கலைஞர்கள் தங்கள் அடையாளத்தை விட்டு வெளியேறினர்.
முடிவில்
நவீன இந்தியாவின் கலாச்சார நிலப்பரப்பை வடிவமைப்பதில் இலக்கியம், கலை மற்றும் கட்டிடக்கலை ஆகியவை ஒருங்கிணைந்த பங்கைக் கொண்டுள்ளன. காலனித்துவ சந்திப்பிலிருந்து சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய சகாப்தம் வரை, இந்திய கலைஞர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்கள் பல்வேறு ஆதாரங்களில் இருந்து உத்வேகம் பெற்றுள்ளனர், பாரம்பரியம் மற்றும் நவீனத்துவத்தின் சிக்கல்களை வழிநடத்தி உள்நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் பார்வையாளர்களை எதிரொலிக்கும் படைப்புகளை உருவாக்கியுள்ளனர். இந்தியா தொடர்ந்து பரிணாம வளர்ச்சியடைந்து அதன் கலாச்சார பாரம்பரியத்தை தழுவி வருவதால், இந்த படைப்பு வெளிப்பாடுகள் நாட்டின் வளமான மற்றும் மாறுபட்ட கலாச்சார மரபுக்கு சான்றாக விளங்குகிறது.
1. Colonial Period : Refers to the time when India was under British colonial rule, spanning from the 17th century to the mid:20th century.
காலனித்துவ காலம் : இந்தியா 17 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியின் கீழ் இருந்த காலத்தைக் குறிக்கிறது.
2. Nationalist Literature : Literature that promotes nationalist sentiments and ideals, often associated with movements for independence or autonomy.
தேசியவாத இலக்கியம் : தேசிய உணர்வுகளையும் இலட்சியங்களையும் ஊக்குவிக்கும் இலக்கியம், பெரும்பாலும் சுதந்திரம் அல்லது தன்னாட்சிக்கான இயக்கங்களுடன் தொடர்புடையது.
3. Progressive Writers Movement : A literary initiative during the mid:20th century aimed at addressing social issues and advocating for progressive ideals such as equality and social justice.
முற்போக்கு எழுத்தாளர் இயக்கம் : 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் சமூகப் பிரச்சினைகளை நிவர்த்தி செய்வதையும், சமத்துவம் மற்றும் சமூக நீதி போன்ற முற்போக்கான கொள்கைகளுக்காக வாதிடுவதையும் நோக்கமாகக் கொண்ட ஒரு இலக்கிய முயற்சி.
4. Post:Independence Literature : Literature produced after India gained independence from British rule in 1947, reflecting the socio:political changes and cultural shifts of the period.
சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இலக்கியம் : 1947 இல் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியிலிருந்து இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு தயாரிக்கப்பட்ட இலக்கியம், அந்தக் காலகட்டத்தின் சமூக:அரசியல் மாற்றங்கள் மற்றும் கலாச்சார மாற்றங்களை பிரதிபலிக்கிறது.
5. Contemporary Literature : Literature produced in recent times, often reflecting current issues, trends, and cultural dynamics.
சமகால இலக்கியம் : சமீபத்திய காலங்களில் உருவாக்கப்பட்ட இலக்கியம், பெரும்பாலும் தற்போதைய சிக்கல்கள், போக்குகள் மற்றும் கலாச்சார இயக்கவியல் ஆகியவற்றைப் பிரதிபலிக்கிறது.
6. Bengal School of Art : An art movement that emerged in the early 20th century in Bengal, India, focusing on reviving traditional Indian art forms and themes.
பெங்கால் ஸ்கூல் ஆஃப் ஆர்ட் : இந்தியாவின் வங்காளத்தில் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் தோன்றிய ஒரு கலை இயக்கம், பாரம்பரிய இந்திய கலை வடிவங்கள் மற்றும் கருப்பொருள்களை புதுப்பிப்பதில் கவனம் செலுத்துகிறது.
7. Progressive Artists Group : An art movement founded in post:independence India that aimed to break away from traditionalism and embrace modernist approaches.
முற்போக்கு கலைஞர்கள் குழு : சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இந்தியாவில் நிறுவப்பட்ட ஒரு கலை இயக்கம், இது பாரம்பரியத்திலிருந்து விலகி நவீனத்துவ அணுகுமுறைகளைத் தழுவுவதை நோக்கமாகக் கொண்டது.
8. Contemporary Art Scene : The current state of the art world, encompassing various styles, mediums, and themes produced by artists today.
சமகால கலை காட்சி : கலை உலகின் தற்போதைய நிலை, பல்வேறு பாணிகள், ஊடகங்கள் மற்றும் இன்றைய கலைஞர்களால் தயாரிக்கப்பட்ட கருப்பொருள்களை உள்ளடக்கியது.
9. Colonial Architecture : Architectural styles and structures introduced by the British during colonial rule in India.
காலனித்துவ கட்டிடக்கலை : இந்தியாவில் காலனித்துவ ஆட்சியின் போது ஆங்கிலேயர்களால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கட்டிடக்கலை பாணிகள் மற்றும் கட்டமைப்புகள்.
10. Indo:Saracenic Architecture : A hybrid architectural style combining elements of Indian, Islamic, and European architecture, popular during the colonial period.
இந்தோ:சரசெனிக் கட்டிடக்கலை : காலனித்துவ காலத்தில் பிரபலமாக இருந்த இந்திய, இஸ்லாமிய மற்றும் ஐரோப்பிய கட்டிடக்கலையின் கூறுகளை இணைக்கும் ஒரு கலப்பின கட்டிடக்கலை பாணி.
11. Post:Independence Architecture : Architectural styles and movements that emerged in India after gaining independence, often characterized by a blend of traditional and modernist approaches.
சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய கட்டிடக்கலை : சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்தியாவில் தோன்றிய கட்டிடக்கலை பாணிகள் மற்றும் இயக்கங்கள், பெரும்பாலும் பாரம்பரிய மற்றும் நவீனத்துவ அணுகுமுறைகளின் கலவையால் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன.
