1. Geneology
2. Gist
3. Summary
4. Detailed View
5.Detailed View in Tamil ( தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம் )
The caste system has deeply impacted social change in India, creating historical and ongoing inequalities. Modern Indian history grapples with addressing these imbalances through reservation policies. Here's a gist:
Caste System's Impact
Hierarchical structure: Divides society into rigid groups based on birth, with upper castes enjoying privilege and lower castes facing discrimination.
Social and economic disparities: Lower castes suffer limited access to education, jobs, and resources, perpetuating their disadvantaged position.
Reservation Policies
Affirmative action: Aims to level the playing field by reserving quotas in education, government jobs, and other areas for Scheduled Castes (SCs) (previously "untouchables"), Scheduled Tribes (STs) (adivasis), and Other Backward Classes (OBCs).
Goals: Increase representation, improve access to opportunities, and promote social justice.
Impact and Debates
Successes: Increased representation in education and government, improved socio-economic conditions for some communities.
Challenges: Limited impact on deeply entrenched social prejudices, potential for creating new inequalities within reserved categories, debate on meritocracy vs. social justice.
Contemporary Issues
Demand for extension of reservations: Calls for inclusion of more disadvantaged groups and reconsideration of existing quotas.
Balancing merit and social justice: Finding ways to ensure both fair competition and upliftment of marginalized communities.
Caste-based violence and discrimination: Addressing ongoing social issues despite reservation policies.
Caste and reservation policies have been central to the social transformation of modern India. The historical roots of the caste system, dating back to ancient times, established a rigid social hierarchy based on birth and occupation. Over centuries, this system evolved, influenced by religious, economic, and political factors, reinforcing social divisions and discrimination.
The emergence of social reform movements in the 19th century, led by figures like Raja Ram Mohan Roy and Dr. B.R. Ambedkar, challenged caste-based inequalities and advocated for social justice. Post-independence, the Indian government introduced reservation policies in education, employment, and political representation to uplift marginalized communities, particularly Scheduled Castes, Scheduled Tribes, and Other Backward Classes.
Reservation policies have had a significant impact, facilitating access to education and employment opportunities for marginalized groups and increasing their representation in various sectors. However, they have also faced criticism for perpetuating identity politics and hindering meritocracy.
Contemporary debates center on the effectiveness and equity of reservation policies, with calls for alternative approaches to address socio-economic disparities. Despite challenges, reservation policies remain crucial in promoting social inclusion and diversity in Indian society, fostering a more equitable future.
Introduction to Women's Movements and Social Reform in Modern India
India's journey towards gender equality has been marked by numerous struggles, movements, and reforms initiated by women and their allies. These movements have aimed to challenge patriarchal structures, address discriminatory practices, and advocate for women's rights in various spheres of life. The roots of modern women's movements and social reform can be traced back to the colonial period, gaining momentum during the Indian independence movement and continuing through post-independence India.
Colonial Era: Emergence of Reform Movements
During the colonial era, British rule in India brought about significant changes in Indian society, including the introduction of Western education and ideas. These changes laid the groundwork for the emergence of women's reform movements.
1. Social Reformers and Early Movements
Raja Ram Mohan Roy: Often regarded as the "Father of the Indian Renaissance," Roy played a pivotal role in advocating for social reform, including women's rights. He campaigned against practices like sati (widow burning) and supported women's education.
Ishwar Chandra Vidyasagar: Another prominent reformer, Vidyasagar, worked towards improving women's education and fought against child marriage and the practice of polygamy.
Swami Vivekananda: Vivekananda emphasized the importance of women's education and their role in nation-building. He encouraged women to break free from societal constraints and contribute to social reform.
2. Women's Education and Social Reform
The 19th century witnessed the establishment of schools and colleges for girls, challenging traditional beliefs that education was not necessary for women. Institutions like Bethune College in Calcutta and Queen Mary's College in Chennai played crucial roles in promoting women's education.
3. Anti-Sati Movement
The 19th century also saw the rise of the anti-sati movement, which aimed to abolish the practice of burning widows alive on their husbands funeral pyres. Raja Ram Mohan Roy's efforts, culminating in the passage of the Bengal Sati Regulation Act in 1829, marked a significant victory for women's rights.
Indian Independence Movement and Women's Participation
The Indian independence movement provided a platform for women to actively participate in political and social spheres, contributing to the momentum of women's movements and social reform.
1. Women Leaders in the Independence Movement
Sarojini Naidu: Often referred to as the "Nightingale of India," Naidu was a prominent figure in the Indian National Congress and played a crucial role in the independence movement. She also advocated for women's rights and empowerment.
Kamaladevi Chattopadhyay: Chattopadhyay was a social reformer and freedom fighter who worked tirelessly for women's emancipation and social welfare. She founded organizations like the All India Women's Conference (AIWC) to address women's issues.
2. Participation in Nonviolent Resistance
Women actively participated in nonviolent resistance movements led by Mahatma Gandhi, such as the Salt March and Quit India Movement. Their involvement not only demonstrated their commitment to the cause of independence but also highlighted their agency and leadership abilities.
3. Impact on Women's Consciousness
The independence movement had a profound impact on women's consciousness, empowering them to challenge traditional gender roles and assert their rights. It laid the foundation for future women's movements and activism in independent India.
Post-Independence India: Continuation of Women's Movements
The period following India's independence witnessed the continuation and expansion of women's movements, with a renewed focus on addressing issues such as gender discrimination, violence against women, and economic empowerment.
1. Legal Reforms and Policy Initiatives
The Indian Constitution, adopted in 1950, enshrined principles of gender equality and non-discrimination. Subsequent legal reforms, such as the Hindu Code Bills, aimed to improve women's legal status by addressing issues like inheritance rights and divorce laws.
The government also implemented various policy initiatives to promote women's welfare, including the establishment of the Ministry of Women and Child Development and the introduction of schemes like the Integrated Child Development Services (ICDS) and the National Rural Employment Guarantee Act (NREGA).
2. Women's Rights Organizations
The post-independence period saw the proliferation of women's rights organizations and NGOs working to address a wide range of issues, including violence against women, reproductive rights, and political participation. Organizations like the National Federation of Indian Women (NFIW) and the All India Democratic Women's Association (AIDWA) played key roles in advocating for women's rights and social justice.
3. Grassroots Movements and Activism
Grassroots movements led by women, particularly in rural areas, became instrumental in addressing local issues and challenging entrenched patriarchal norms. Initiatives like the Chipko Movement, which was led by women to protect forests, highlighted the intersectionality of environmental and gender justice.
Contemporary Women's Movements: Challenges and Achievements
In contemporary India, women's movements continue to confront various challenges while making significant strides towards gender equality and social justice.
1. Addressing Violence Against Women
Despite legal reforms and increased awareness, violence against women remains a pervasive issue in India. Women's organizations and activists have been at the forefront of campaigns to combat gender-based violence, including domestic violence, sexual assault, and trafficking.
2. Economic Empowerment and Political Representation
Efforts to empower women economically and politically have gained momentum, with initiatives such as microfinance programs and reservations for women in local governance bodies. However, women still face barriers to equal participation in the workforce and political leadership roles.
3. Intersectionality and Inclusivity
Contemporary women's movements increasingly recognize the importance of intersectionality, acknowledging that gender inequality intersects with other forms of discrimination based on factors like caste, class, religion, and ethnicity. Ensuring inclusivity and addressing the needs of marginalized women is a priority for many feminist organizations.
4. Digital Activism and Global Solidarity
The advent of digital technology has transformed the landscape of women's activism, providing new avenues for organizing, advocacy, and solidarity-building. Social media platforms have been used to amplify women's voices, mobilize support for causes, and hold perpetrators of violence to account.
Conclusion Towards a Gender-Equitable Society
The trajectory of women's movements and social reform in modern India reflects a complex interplay of historical legacies, political dynamics, and societal transformations. While significant progress has been made in advancing women's rights and challenging patriarchal structures, many challenges persist, requiring sustained activism, policy interventions, and societal change.
Moving forward, the pursuit of a gender-equitable society requires collective efforts from diverse stakeholders, including governments, civil society organizations, grassroots activists, and individuals. By continuing to challenge discriminatory norms, advocating for policy reforms, and fostering inclusive spaces for dialogue and action, India can aspire to realize the vision of gender equality and social justice envisioned by its reformers and activists throughout history.
நவீன இந்திய வரலாற்றில் சாதி மற்றும் இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகள் சமூக மாற்றத்தின் முக்கிய அம்சங்களாக உள்ளன. இந்தக் கொள்கைகள் நாட்டின் சமூக, பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நிலப்பரப்பை வடிவமைத்து, இந்தியாவின் சிக்கலான மற்றும் மாறுபட்ட சமூகக் கட்டமைப்பைப் பிரதிபலிக்கின்றன. இந்த விரிவான கட்டுரையில், சாதியின் வரலாற்று வேர்கள், இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கைகளின் பரிணாமம், இந்திய சமூகத்தில் அவற்றின் தாக்கம் மற்றும் அவற்றைச் சுற்றியுள்ள விவாதங்கள் ஆகியவற்றை ஆராய்வோம்.
1. இந்தியாவில் சாதி அறிமுகம்
சாதி, ஒரு படிநிலை சமூக அடுக்கு அமைப்பு, பல நூற்றாண்டுகளாக இந்திய சமூகத்தில் ஆழமாக வேரூன்றி உள்ளது. பண்டைய வேத நூல்களிலிருந்து தோன்றிய சாதி அமைப்பு மக்களை அவர்களின் தொழில், பிறப்பு மற்றும் பரம்பரையின் அடிப்படையில் தனித்தனி சமூக குழுக்களாகப் பிரித்தது. நான்கு முக்கிய வர்ணங்கள் - பிராமணர்கள் (பூசாரிகள் மற்றும் அறிஞர்கள்), க்ஷத்திரியர்கள் (போர்வீரர்கள் மற்றும் ஆட்சியாளர்கள்), வைசியர்கள் (வியாபாரிகள் மற்றும் வணிகர்கள்), மற்றும் சூத்திரர்கள் (தொழிலாளர்கள்) இந்த அமைப்பின் அடிப்படையை உருவாக்குகின்றனர். வர்ணங்களுக்குக் கீழே ஏராளமான துணை ஜாதிகள் அல்லது ஜாதிகள் சமூகத்தை மேலும் பிளவுபடுத்துகின்றன.
சாதி ஒருவரின் தொழில், சமூக அந்தஸ்து மற்றும் தனிப்பட்ட உறவுகளையும் கூட நிர்ணயித்தது, படிநிலை, பாகுபாடு மற்றும் சமூக ஒதுக்கல் ஆகியவற்றால் குறிக்கப்பட்ட ஒரு கடினமான கட்டமைப்பை உருவாக்குகிறது. சாதி அமைப்பு தூய்மை மற்றும் மாசுபாடு பற்றிய கருத்துக்களை வலுப்படுத்தியது, பல்வேறு சாதிகளுக்கு இடையேயான தொடர்புகளை கட்டுப்படுத்தும் கடுமையான விதிகள்.
2. சாதியின் வரலாற்றுச் சூழல்
மத நம்பிக்கைகள், பொருளாதார மாற்றங்கள் மற்றும் அரசியல் முன்னேற்றங்கள் போன்ற பல்வேறு காரணிகளின் தாக்கத்தால் சாதி அமைப்பு பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக உருவானது. மனுஸ்மிருதி போன்ற பண்டைய நூல்கள் சாதி நெறிமுறைகளை குறியீடாக்கி, ஒவ்வொரு வர்ணத்திற்கும் கடமைகள் மற்றும் சலுகைகளை வகுத்துள்ளன. வம்ச ஆட்சியாளர்கள் பிராமணர்களுக்கு ஆதரவளித்தனர் மற்றும் சமூக ஒழுங்கை பராமரிக்க சாதி அடிப்படையிலான சட்டங்களை நிலைநிறுத்தினர்.
இடைக்காலத்தில், முஸ்லீம் மற்றும் பிற்கால ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் கீழ் சாதி அமைப்பு மேலும் அடுக்கு மற்றும் ஒருங்கிணைப்புக்கு உட்பட்டது. பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ நிர்வாகம் உள்ளூர் சமூகங்களை ஆள பாரம்பரிய சாதி அமைப்புகளை நம்பி மறைமுக ஆட்சியின் கொள்கையை ஏற்றுக்கொண்டது. சாதி அடிப்படையிலான தொழில்சார் பாத்திரங்கள் வலுப்படுத்தப்பட்டன, மேலும் சமூக இயக்கம் கட்டுப்படுத்தப்பட்டது.
3. சமூக சீர்திருத்த இயக்கங்களின் தோற்றம்
சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டை சவால் செய்வதற்கும் சமூக சமத்துவத்திற்காக வாதிடுவதற்கும் 19 ஆம் நூற்றாண்டில் சமூக சீர்திருத்த இயக்கங்கள் தோன்றின. ராஜா ராம் மோகன் ராய், ஜோதிராவ் பூலே மற்றும் டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர் போன்றவர்கள் சாதி அமைப்பை விமர்சிப்பதிலும் சமூக நீதிக்காக வாதிடுவதிலும் முக்கிய பங்கு வகித்தனர்.
இந்த சீர்திருத்தவாதிகள் கல்வி, பாலின சமத்துவம் மற்றும் சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடுகளை ஒழிக்க வலியுறுத்தினர். தாழ்த்தப்பட்ட சாதி நிலை காரணமாக முறையான ஒடுக்குமுறை மற்றும் ஓரங்கட்டப்படுவதை எதிர்கொண்ட தலித்துகளின் (முன்னர் "தீண்டத்தகாதவர்கள்" என்று அழைக்கப்பட்டவர்கள்) அவலத்தையும் அவர்கள் எடுத்துரைத்தனர்.
4. இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகளின் பங்கு
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, இந்திய அரசாங்கம் வரலாற்று அநீதிகளைத் தீர்ப்பதற்கும் சமூக உள்ளடக்கம் மற்றும் சம வாய்ப்புகளை மேம்படுத்துவதற்கும் ஒரு வழிமுறையாக இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகளை அறிமுகப்படுத்தியது. 1950 இல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட இந்திய அரசியலமைப்பு, கல்வி, வேலை வாய்ப்பு, மற்றும் பட்டியல் சாதிகள் (SC), பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினர் (ST), மற்றும் இதர பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு (OBC) அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் ஆகியவற்றில் இடஒதுக்கீடு செய்வதற்கான விதிகளை உள்ளடக்கியது.
இடஒதுக்கீடு கொள்கைகள் கல்வி, வேலைகள் மற்றும் அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்திற்கான அணுகலை வழங்குவதன் மூலம் ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. ஆரம்பத்தில், இடஒதுக்கீடு ஒதுக்கீடுகள் SC களுக்கு 15% ஆகவும், ST களுக்கு 7.5% ஆகவும் அமைக்கப்பட்டன, பின்னர் பல்வேறு துறைகளில் மாறுபட்ட சதவீதங்களைக் கொண்ட OBC களையும் சேர்க்க நீட்டிக்கப்பட்டது.
5. இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகளின் தாக்கம்
இடஒதுக்கீடு கொள்கைகள் இந்திய சமூகத்தில் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளன, இது விளிம்புநிலை சமூகங்களின் அதிகாரமளித்தல் மற்றும் சமூக இயக்கத்திற்கு பங்களிக்கிறது. கல்வி மற்றும் வேலை வாய்ப்புகளுக்கான அணுகலை வழங்குவதன் மூலம், இடஒதுக்கீடு பல தனிநபர்களின் வறுமை மற்றும் பாகுபாட்டின் சுழற்சியை உடைக்க உதவியது.
இடஒதுக்கீடு கொள்கைகளை அமல்படுத்தியதன் மூலம் கல்வி நிறுவனங்கள், அரசு வேலைகள் மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைப்புகளில் எஸ்சி, எஸ்டி மற்றும் ஓபிசிகளின் பிரதிநிதித்துவம் அதிகரிக்க வழிவகுத்தது. இது நிறுவனங்களின் பல்வகைப்படுத்தல் மற்றும் அதிகார அமைப்புகளின் ஜனநாயகமயமாக்கலுக்கு பங்களித்தது.
6. சவால்கள் மற்றும் விமர்சனங்கள்
அவற்றின் நேர்மறையான தாக்கம் இருந்தபோதிலும், இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகளும் விமர்சனங்களையும் சவால்களையும் எதிர்கொண்டுள்ளன. ஒரு பொதுவான விமர்சனம் என்னவென்றால், இடஒதுக்கீடுகள் சாதி அடிப்படையிலான அடையாள அரசியலை நிலைநிறுத்துகிறது மற்றும் தகுதிக்கு இடையூறாக இருக்கிறது, ஏனெனில் இடஒதுக்கீட்டுப் பிரிவைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு ஆதரவாக தகுதியான வேட்பாளர்கள் புறக்கணிக்கப்படலாம் என்று சிலர் வாதிடுகின்றனர்.
கட்டமைப்பு ஏற்றத்தாழ்வுகளை நிவர்த்தி செய்வதிலும், நீண்ட கால சமூக வளர்ச்சியை ஊக்குவிப்பதிலும் இடஒதுக்கீடு கொள்கைகளின் செயல்திறன் பற்றிய கவலைகள் உள்ளன. ஆழமாக வேரூன்றியிருக்கும் சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடுகள் மற்றும் சமூக-பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகளை இடஒதுக்கீடுகளால் மட்டும் தீர்க்க முடியாது என்று விமர்சகர்கள் வாதிடுகின்றனர்.
7. சமகால விவாதங்கள்
இடஒதுக்கீடு கொள்கைகளைச் சுற்றியுள்ள சமகால விவாதங்கள் பெரும்பாலும் சமத்துவம், செயல்திறன் மற்றும் சமூக நீதி பற்றிய கேள்விகளைச் சுற்றியே உள்ளன. இடஒதுக்கீடு ஒதுக்கீட்டின் போதுமான அளவு, காலமுறை மறுஆய்வு மற்றும் கொள்கைகளின் திருத்தம் மற்றும் ஜாதியைப் பொருட்படுத்தாமல் பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய பிரிவினரை சேர்ப்பது போன்ற பிரச்சினைகளில் விவாதங்கள் கவனம் செலுத்துகின்றன.
இலக்கு நலத் திட்டங்கள், திறன் மேம்பாட்டு முன்முயற்சிகள் மற்றும் உள்ளடக்கிய வளர்ச்சி உத்திகள் உள்ளிட்ட உறுதியான நடவடிக்கைகளுக்கான மாற்று அணுகுமுறைகளுக்கான அழைப்புகளும் உள்ளன. சாதி அடிப்படையிலான ஏற்றத்தாழ்வுகள் மட்டுமல்ல, பாலினம், மதம் மற்றும் இனம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் ஒதுக்கப்பட்ட பிற வடிவங்களையும் நிவர்த்தி செய்யும் ஒரு முழுமையான அணுகுமுறையை நோக்கி மாற வேண்டும் என்று சிலர் பரிந்துரைக்கின்றனர்.
8. முடிவுரை
முடிவாக, சாதி மற்றும் இடஒதுக்கீடு கொள்கைகள் நவீன இந்தியாவில் சமூக மாற்றத்தின் செயல்பாட்டிற்கு ஒருங்கிணைந்ததாக உள்ளன. சாதி அமைப்பு இந்திய சமூகத்தில் தொடர்ந்து செல்வாக்கு செலுத்தும் அதே வேளையில், இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கைகள் வரலாற்று அநீதிகளைத் தீர்ப்பதற்கும் சமூக சமத்துவம் மற்றும் உள்ளடக்கத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் முயன்றன. விமர்சனங்கள் மற்றும் சவால்களை எதிர்கொண்ட போதிலும், ஒதுக்கப்பட்ட சமூகங்களை மேம்படுத்துவதிலும், நிறுவன பிரதிநிதித்துவத்தை பல்வகைப்படுத்துவதிலும் இடஒதுக்கீடுகள் முக்கியப் பங்காற்றியுள்ளன. முன்னோக்கிச் செல்ல, இடஒதுக்கீட்டுக் கொள்கைகள் பற்றிய உரையாடலைத் தொடர வேண்டியது அவசியம், மேலும் உள்ளடக்கிய மற்றும் சமத்துவமான சமுதாயத்தை வளர்ப்பதில் அவை பொருத்தமானதாகவும் பயனுள்ளதாகவும் இருப்பதை உறுதிசெய்யும்.
1. Patriarchal Structures: Social systems and institutions where men hold primary power and dominate in roles of political leadership, moral authority, social privilege, and control of property.
ஆணாதிக்க கட்டமைப்புகள்: அரசியல் தலைமை, தார்மீக அதிகாரம், சமூக சலுகை மற்றும் சொத்து கட்டுப்பாடு போன்ற பாத்திரங்களில் ஆண்கள் முதன்மை அதிகாரத்தை வைத்திருக்கும் மற்றும் ஆதிக்கம் செலுத்தும் சமூக அமைப்புகள் மற்றும் நிறுவனங்கள்.
2. Discriminatory Practices: Actions or policies that treat individuals or groups unfairly based on characteristics such as gender, race, ethnicity, religion, or socioeconomic status.
பாரபட்சமான நடைமுறைகள்: பாலினம், இனம், இனம், மதம் அல்லது சமூக பொருளாதார நிலை போன்ற பண்புகளின் அடிப்படையில் தனிநபர்கள் அல்லது குழுக்களை நியாயமற்ற முறையில் நடத்தும் செயல்கள் அல்லது கொள்கைகள்.
3. Colonial Period: The time during which a country or territory is governed by a foreign power, often resulting in significant cultural, economic, and political influence from the colonizing entity.
காலனித்துவ காலம்: ஒரு நாடு அல்லது பிரதேசம் ஒரு வெளிநாட்டு சக்தியால் நிர்வகிக்கப்படும் காலம், பெரும்பாலும் காலனித்துவ நிறுவனத்திடமிருந்து குறிப்பிடத்தக்க கலாச்சார, பொருளாதார மற்றும் அரசியல் செல்வாக்கை விளைவிக்கிறது.
4. Indian Renaissance: A period of cultural, artistic, and intellectual revival in India, marked by a resurgence of interest in indigenous traditions and the adoption of Western ideas and practices.
இந்திய மறுமலர்ச்சி: இந்தியாவில் கலாச்சார, கலை மற்றும் அறிவுசார் மறுமலர்ச்சியின் காலம், இது உள்நாட்டு மரபுகளில் ஆர்வம் மீண்டும் எழுச்சி மற்றும் மேற்கத்திய கருத்துக்கள் மற்றும் நடைமுறைகளை ஏற்றுக்கொள்வதால் குறிக்கப்படுகிறது.
5. Sati (Widow Burning): A practice in which widows are expected or forced to self:immolate on their husband's funeral pyre, particularly prevalent in certain historical periods and cultures.
சதி (விதவை எரிப்பு): விதவைகள் தங்கள் கணவரின் சிதையில் சுயமாக தீக்குளிக்க எதிர்பார்க்கப்படும் அல்லது கட்டாயப்படுத்தப்படும் ஒரு நடைமுறை, குறிப்பாக சில வரலாற்று காலங்கள் மற்றும் கலாச்சாரங்களில் பரவலாக உள்ளது.
6. Nonviolent Resistance: A strategy for social and political change that relies on peaceful protest, civil disobedience, and other nonviolent methods to challenge oppressive systems or policies.
வன்முறையற்ற எதிர்ப்பு: அடக்குமுறை அமைப்புகள் அல்லது கொள்கைகளை சவால் செய்ய அமைதியான எதிர்ப்பு, ஒத்துழையாமை மற்றும் பிற வன்முறையற்ற முறைகளை நம்பியிருக்கும் சமூக மற்றும் அரசியல் மாற்றத்திற்கான ஒரு மூலோபாயம்.
7. Intersectionality: The interconnected nature of social categorizations such as race, class, and gender, which create overlapping and interdependent systems of discrimination or disadvantage.
குறுக்குவெட்டுத்தன்மை: இனம், வர்க்கம் மற்றும் பாலினம் போன்ற சமூக வகைப்பாடுகளின் ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்ட இயல்பு, இது ஒன்றுடன் ஒன்று மற்றும் ஒன்றோடொன்று சார்ந்திருக்கும் பாகுபாடு அல்லது அனுகூலமற்ற அமைப்புகளை உருவாக்குகிறது.
8. Microfinance Programs: Financial services, such as small loans and savings accounts, provided to individuals, particularly those in low:income communities, who lack access to traditional banking services.
நுண்நிதித் திட்டங்கள்: சிறு கடன்கள் மற்றும் சேமிப்புக் கணக்குகள் போன்ற நிதிச் சேவைகள், தனிநபர்களுக்கு, குறிப்பாக குறைந்த வருமானம் கொண்ட சமூகங்களில், பாரம்பரிய வங்கிச் சேவைகளுக்கான அணுகல் இல்லாதவர்களுக்கு வழங்கப்படுகின்றன.
9. Reservations: Policies or quotas that reserve a certain percentage of opportunities, positions, or resources for individuals from marginalized or underrepresented groups, often used to promote diversity and equal representation.
இட ஒதுக்கீடுகள்: ஓரங்கட்டப்பட்ட அல்லது குறைவான பிரதிநிதித்துவம் கொண்ட குழுக்களைச் சேர்ந்த தனிநபர்களுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட சதவீத வாய்ப்புகள், பதவிகள் அல்லது வளங்களை ஒதுக்கும் கொள்கைகள் அல்லது ஒதுக்கீடுகள், பெரும்பாலும் பன்முகத்தன்மை மற்றும் சமமான பிரதிநிதித்துவத்தை ஊக்குவிக்கப் பயன்படுகின்றன.
10. Digital Activism: The use of digital technology, particularly social media platforms and online networks, to promote social and political change, raise awareness, and mobilize support for various causes.
டிஜிட்டல் செயல்பாடு: சமூக மற்றும் அரசியல் மாற்றத்தை ஊக்குவிக்கவும், விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தவும், பல்வேறு காரணங்களுக்காக ஆதரவைத் திரட்டவும் டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்துதல், குறிப்பாக சமூக ஊடக தளங்கள் மற்றும் ஆன்லைன் நெட்வொர்க்குகள்.
11. Solidarity:building: The process of fostering unity, mutual support, and collective action among individuals or groups with shared goals or interests, often in pursuit of social justice or human rights.
ஒருமைப்பாட்டைக் கட்டியெழுப்புதல்: சமூக நீதி அல்லது மனித உரிமைகளைப் பின்தொடர்வதில், பகிரப்பட்ட இலக்குகள் அல்லது நலன்களைக் கொண்ட தனிநபர்கள் அல்லது குழுக்களிடையே ஒற்றுமை, பரஸ்பர ஆதரவு மற்றும் கூட்டு நடவடிக்கை ஆகியவற்றை வளர்க்கும் செயல்முறை.
