Akbar, the Mughal emperor who reigned from 1556 to 1605, stands out in medieval Indian history for his innovative and tolerant approach to religion. Here's a quick overview:
Rule:
i. Consolidation and Expansion: He inherited a vast empire and further expanded it through military campaigns and diplomacy.
ii. Administrative Reforms: Introduced efficient land revenue systems, standardized weights and measures, and promoted religious tolerance to foster unity.
iii. Cultural Blending: Promoted a fusion of Mughal, Persian, and Indian cultures in art, architecture, and literature.
Religious Views:
i. Seeker of Truth: He questioned orthodox Islam and engaged with scholars from various faiths (Hinduism, Jainism, Zoroastrianism, Christianity) seeking
universal truths.
ii. Religious Tolerance: Abolished the jizya tax on non-Muslims, allowed freedom of worship, and
encouraged interfaith dialogues.
iii. Din-i Ilahi: He experimented with a syncretic religion, Din-i Ilahi, drawing from different faiths,
but it faced resistance and didn't last long.
Impact
i. Stability and Prosperity: His policies fostered peace and economic growth, strengthening the Mughal Empire.
ii. Legacy of Tolerance: His ideas inspired future rulers and continue to resonate in discussions about religious harmony.
Points to Remember:
i. Akbar's religious views were complex and evolved over time.
ii. His policies were not universally accepted, especially by some orthodox Muslims.
iii. His legacy offers valuable lessons for promoting religious tolerance and understanding.
Further Exploration
i. Learn more about specific aspects of Akbar's rule and religious views, such as his debates with scholars or the architecture of his court.
ii. Consider the historical context and challenges of religious diversity in medieval India.
iii. Explore the ongoing relevance of Akbar's ideas in contemporary society.
Summary
Akbar, the Great, ruled the Mughal Empire from 1556 to 1605, leaving an indelible mark on medieval
Indian history. His reign was characterized by administrative reforms, military conquests, and a unique
approach to religious tolerance. Akbar implemented the Mansabdari system and revenue reforms,
expanding the empire's territory. His religious policies aimed at fostering harmony, including
the creation of Din-i Ilahi, a syncretic religion, and the establishment of the Ibadat Khana for
religious dialogue. Akbar's patronage of art and culture led to a flourishing of the Mughal miniature
painting. Despite facing challenges in his later years, Akbar's legacy remains a complex mix of
administrative brilliance, cultural richness, and a pioneering spirit of religious inclusivity.
Detailed content
Akbar, the Great, is considered one of the most illustrious rulers in the history of medieval India. His reign, which spanned from 1556 to 1605, marked a significant era in the Mughal Empire. Akbar's rule was characterized by political innovation, administrative reforms, economic prosperity, and a distinctive approach to religious tolerance. This period is often referred to as the "Akbarian Age" due to the profound impact of Akbar's policies on various aspects of Mughal society, including religion.
Early Life and Ascension to the Throne:
Akbar was born on October 15, 1542, in Umerkot, Sindh, to Humayun and Hamida Banu Begum. His father, Humayun, faced several challenges during his reign, leading to his exile and Akbar's upbringing in a turbulent environment. Akbar ascended to the throne at the age of 13, after the sudden demise of his father. His early years were marked by regency, with Bairam Khan, a trusted military commander, serving as his regent.
Administrative and Military Reforms
Bairam Khan played a crucial role in stabilizing the empire and securing Akbar's rule. However, Akbar gradually asserted his independence and took control of the administration. His reign witnessed a series of administrative reforms aimed at consolidating the Mughal Empire. The most significant of these was the introduction of the Mansabdari system, a military ranking system that organized the nobility based on their ranks and military responsibilities.
Akbar also implemented revenue reforms, including the famous Todar Mal's bandobast, which aimed at streamlining the revenue collection system. The empire's expansion under Akbar was substantial, with the annexation of Gujarat, Bengal, and parts of the Deccan, consolidating the Mughal hold over northern and central India.
Akbar's Religious Policies
Akbar's approach to religion was perhaps the most distinctive aspect of his rule. Living in a diverse and religiously pluralistic society, Akbar sought to create a harmonious environment where people of different faiths could coexist peacefully. His religious policies were a departure from the orthodox practices of his predecessors.
1. Din-i Ilahi (Religion of God)
One of the most noteworthy aspects of Akbar's religious policies was the creation of Din-i Ilahi, a syncretic religion that sought to blend elements of various faiths. Established around 1582, Din-i Ilahi aimed to unite people under a common spiritual framework. However, it did not gain widespread acceptance and remained a personal endeavor of Akbar.
2. Religious Tolerance
Akbar's commitment to religious tolerance was evident in his administration. He abolished the jizya tax imposed on non-Muslims and promoted a policy of non-interference in religious matters. He welcomed scholars and religious leaders from different backgrounds into his court, fostering an atmosphere of intellectual exchange.
3. Ibadat Khana (House of Worship)
To facilitate discussions among scholars of various faiths, Akbar established the Ibadat Khana (House of Worship) in Fatehpur Sikri. It served as a platform for debates on religious matters, promoting dialogue and understanding between different religious communities.
4. Marriage Alliances
Akbar strategically formed marital alliances with Rajput princesses, such as his marriage to Jodha Bai (also known as Mariam-uz-Zamani). These alliances helped in fostering goodwill between the Mughals and the Rajputs, who were predominantly Hindu.
Patronage of Art and Culture
Akbar's reign is often regarded as a cultural renaissance in Mughal history. He was a patron of the arts and encouraged the synthesis of Persian, Indian, and Central Asian influences. The Mughal miniature painting flourished during this period, with artists like Abd al-Samad and Basawan contributing significantly. The illustrated manuscript known as the Akbarnama, commissioned by Akbar, stands as a testament to the rich artistic heritage of his era.
Fatehpur Sikri, the city that Akbar founded and later abandoned, is an architectural marvel showcasing a blend of Persian and Indian styles. The Buland Darwaza, a grand gateway at Fatehpur Sikri, commemorates Akbar's conquest of Gujarat and stands as a symbol of his military prowess.
Akbar's Relationship with Sufism
Akbar had a profound respect for Sufism, a mystical Islamic tradition that emphasizes a personal connection with God. Despite being a Sunni Muslim, he engaged with Sufi mystics and revered saints, seeking spiritual guidance. The famous Sufi saint Sheikh Salim Chishti played a crucial role in Akbar's life, and it is said that Akbar's long-awaited heir, Jahangir, was born with the saint's blessings. Decline and Legacy
Despite the prosperity and success during Akbar's reign, the later years witnessed challenges. Military campaigns in the Deccan, financial strain, and internal dissent posed threats to the stability of the empire. Akbar's son, Jahangir, succeeded him in 1605, marking the transition to a new era.
Akbar's legacy is complex and multifaceted. His administrative reforms, religious tolerance, and patronage of the arts left an indelible mark on Mughal history. However, the practicality and sustainability of some of his policies, such as Din-i Ilahi, remain subjects of historical debate. Conclusion
Akbar's rule in medieval India was a period of innovation, transformation, and cultural flourishing. His approach to religion, marked by tolerance and inclusivity, set a precedent for future rulers. The architectural marvels and artistic achievements of his era continue to captivate historians and enthusiasts alike, making Akbar a central figure in the rich tapestry of India's medieval history.
தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்
மகான் அக்பர், இடைக்கால இந்தியாவின் வரலாற்றில் மிகவும் புகழ்பெற்ற ஆட்சியாளர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார். 1556 முதல் 1605 வரை நீடித்த அவரது ஆட்சி, முகலாயப் பேரரசில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சகாப்தத்தைக் குறித்தது. அக்பரின் ஆட்சி அரசியல் புதுமை, நிர்வாக சீர்திருத்தங்கள், பொருளாதார செழுமை மற்றும் மத சகிப்புத்தன்மைக்கான தனித்துவமான அணுகுமுறை ஆகியவற்றால் வகைப்படுத்தப்பட்டது. மதம் உட்பட முகலாய சமூகத்தின் பல்வேறு அம்சங்களில் அக்பரின் கொள்கைகளின் ஆழமான தாக்கத்தின் காரணமாக இந்த காலகட்டம் பெரும்பாலும் "அக்பரியன் வயது" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.
ஆரம்பகால வாழ்க்கை மற்றும் அரியணை ஏறுதல்
அக்பர் அக்டோபர் 15, 1542 இல் சிந்து மாகாணத்தில் உள்ள உமர்கோட்டில் ஹுமாயூன் மற்றும் ஹமிதா பானு பேகம் ஆகியோருக்கு மகனாகப் பிறந்தார். அவரது தந்தை, ஹுமாயூன், அவரது ஆட்சியின் போது பல சவால்களை எதிர்கொண்டார், இது அவரது நாடுகடத்தலுக்கும், கொந்தளிப்பான சூழலில் அக்பரின் வளர்ப்பிற்கும் வழிவகுத்தது. அக்பர் தனது 13வது வயதில் தந்தையின் திடீர் மறைவுக்குப் பிறகு அரியணை ஏறினார். அவரது ஆரம்ப ஆண்டுகள் ரீஜென்சியால் குறிக்கப்பட்டன, நம்பகமான இராணுவத் தளபதியான பைராம் கான், அவரது ரீஜண்டாக பணியாற்றினார்.
நிர்வாக மற்றும் ராணுவ சீர்திருத்தங்கள்
பேரரசை ஸ்திரப்படுத்துவதிலும் அக்பரின் ஆட்சியைப் பாதுகாப்பதிலும் பைரம் கான் முக்கியப் பங்காற்றினார். இருப்பினும், அக்பர் படிப்படியாக தனது சுதந்திரத்தை உறுதிப்படுத்தினார் மற்றும் நிர்வாகத்தின் கட்டுப்பாட்டை எடுத்துக் கொண்டார். முகலாய சாம்ராஜ்யத்தை ஒருங்கிணைக்கும் நோக்கில் அவரது ஆட்சி நிர்வாக சீர்திருத்தங்களின் வரிசையை கண்டது. இவற்றில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது, மன்சப்தாரி முறையின் அறிமுகம் ஆகும், இது ஒரு இராணுவ தரவரிசை அமைப்பாகும், இது பிரபுக்களை அவர்களின் பதவிகள் மற்றும் இராணுவப் பொறுப்புகளின் அடிப்படையில் ஒழுங்கமைத்தது.
அக்பர் வருவாய் சீர்திருத்தங்களையும் செயல்படுத்தினார், இதில் பிரபலமான தோடர் மாலின் பந்தோபஸ்த் அடங்கும், இது வருவாய் சேகரிப்பு முறையை ஒழுங்குபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டது. அக்பரின் கீழ் பேரரசின் விரிவாக்கம் கணிசமானதாக இருந்தது, குஜராத், வங்காளம் மற்றும் தக்காணத்தின் சில பகுதிகளை இணைத்து, வடக்கு மற்றும் மத்திய இந்தியாவின் மீது முகலாய ஆட்சியை உறுதிப்படுத்தியது.
அக்பரின் மதக் கொள்கைகள்
அக்பரின் மதத்தின் அணுகுமுறை அவரது ஆட்சியின் மிகவும் தனித்துவமான அம்சமாக இருக்கலாம். பலதரப்பட்ட மற்றும் மத ரீதியாக பன்முகத்தன்மை கொண்ட சமூகத்தில் வாழ்ந்த அக்பர், பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அமைதியாக வாழக்கூடிய இணக்கமான சூழலை உருவாக்க முயன்றார். அவரது மதக் கொள்கைகள் அவரது முன்னோடிகளின் மரபுவழி நடைமுறைகளிலிருந்து விலகியவை.
1. தின்-இ இலாஹி (கடவுளின் மதம்)
அக்பரின் மதக் கொள்கைகளின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க அம்சங்களில் ஒன்று, பல்வேறு நம்பிக்கைகளின் கூறுகளை ஒன்றிணைக்க முயன்ற டின்-இ இலாஹி என்ற ஒத்திசைவான மதத்தின் உருவாக்கம் ஆகும். 1582 இல் நிறுவப்பட்டது, டின்-இ இலாஹி ஒரு பொதுவான ஆன்மீக கட்டமைப்பின் கீழ் மக்களை ஒன்றிணைப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இருப்பினும், அது பரவலான வரவேற்பைப் பெறவில்லை மற்றும் அக்பரின் தனிப்பட்ட முயற்சியாகவே இருந்தது.
2. மத சகிப்புத்தன்மை
மத சகிப்புத்தன்மையில் அக்பரின் அர்ப்பணிப்பு அவரது நிர்வாகத்தில் வெளிப்பட்டது. அவர் முஸ்லிமல்லாதவர்கள் மீது விதிக்கப்பட்ட ஜிஸ்யா வரியை ஒழித்தார் மற்றும் மத விஷயங்களில் தலையிடாத கொள்கையை ஊக்குவித்தார். பல்வேறு பின்னணிகளைச் சேர்ந்த அறிஞர்கள் மற்றும் மதத் தலைவர்களை அவர் தனது நீதிமன்றத்திற்குள் வரவேற்றார், அறிவுசார் பரிமாற்றத்தின் சூழலை வளர்த்தார்.
3. இபாதத் கானா (வழிபாட்டு இல்லம்)
பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்த அறிஞர்களிடையே விவாதங்களை எளிதாக்க, அக்பர் ஃபதேபூர் சிக்ரியில் இபாதத் கானாவை (வழிபாட்டு இல்லம்) நிறுவினார். பல்வேறு மத சமூகங்களுக்கிடையில் உரையாடல் மற்றும் புரிந்துணர்வை ஊக்குவித்தல், மத விஷயங்களில் விவாதங்களுக்கு இது ஒரு தளமாக செயல்பட்டது.
4. திருமண கூட்டணிகள்
அக்பர் ராஜ்புத் இளவரசிகளுடன் ஜோதா பாய் (மரியாம்-உஸ்-ஜமானி என்றும் அழைக்கப்படுபவர்) உடனான திருமணம் போன்ற திருமண உறவுகளை மூலோபாயமாக உருவாக்கினார். இந்த கூட்டணிகள் முகலாயர்கள் மற்றும் இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக இருந்த ராஜபுத்திரர்களுக்கு இடையே நல்லுறவை வளர்க்க உதவியது.
கலை மற்றும் கலாச்சாரத்தின் ஆதரவு
முகலாய வரலாற்றில் அக்பரின் ஆட்சி பெரும்பாலும் கலாச்சார மறுமலர்ச்சியாக கருதப்படுகிறது. அவர் கலைகளின் புரவலராக இருந்தார் மற்றும் பாரசீக, இந்திய மற்றும் மத்திய ஆசிய தாக்கங்களின் தொகுப்பை ஊக்குவித்தார். இந்த காலகட்டத்தில் முகலாய சிறு ஓவியம் செழித்தது, அப்துல் சமத் மற்றும் பசாவான் போன்ற கலைஞர்கள் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பை வழங்கினர். அக்பரால் நியமிக்கப்பட்ட அக்பர்நாமா எனப்படும் விளக்கப்பட கையெழுத்துப் பிரதி, அவரது சகாப்தத்தின் வளமான கலை பாரம்பரியத்திற்கு சான்றாக உள்ளது.
ஃபதேபூர் சிக்ரி, அக்பரால் நிறுவப்பட்டு பின்னர் கைவிடப்பட்ட நகரம், பாரசீக மற்றும் இந்திய பாணிகளின் கலவையைக் காண்பிக்கும் ஒரு கட்டிடக்கலை அற்புதம். ஃபதேபூர் சிக்ரியில் உள்ள புலந்த் தர்வாசா, ஒரு பெரிய நுழைவாயில், அக்பரின் குஜராத்தைக் கைப்பற்றியதை நினைவுகூருகிறது மற்றும் அவரது இராணுவ வலிமையின் அடையாளமாக உள்ளது.
சூஃபித்துவத்துடன் அக்பரின் உறவு
கடவுளுடனான தனிப்பட்ட தொடர்பை வலியுறுத்தும் ஒரு மாய இஸ்லாமிய பாரம்பரியமான சூஃபித்துவத்தின் மீது அக்பர் ஆழ்ந்த மரியாதை கொண்டிருந்தார். ஒரு சுன்னி முஸ்லீமாக இருந்தபோதிலும், அவர் சூஃபி ஆன்மீகவாதிகள் மற்றும் புனிதர்களை வணங்கி ஆன்மீக வழிகாட்டுதலை நாடினார். புகழ்பெற்ற சூஃபி துறவியான ஷேக் சலீம் சிஷ்டி அக்பரின் வாழ்க்கையில் முக்கிய பங்கு வகித்தார், மேலும் அக்பரின் நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்பட்ட வாரிசான ஜஹாங்கீர் துறவியின் ஆசீர்வாதத்துடன் பிறந்தார் என்று கூறப்படுகிறது.
சரிவு மற்றும் மரபு
அக்பரின் ஆட்சியின் போது செழிப்பு மற்றும் வெற்றி இருந்தபோதிலும், பிற்கால ஆண்டுகளில் சவால்களைக் கண்டது. தக்காணத்தில் இராணுவ பிரச்சாரங்கள், நிதி நெருக்கடி மற்றும் உள் கருத்து வேறுபாடுகள் பேரரசின் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அச்சுறுத்தல்களை ஏற்படுத்தியது. அக்பரின் மகன் ஜஹாங்கீர், 1605 இல் அவருக்குப் பிறகு, ஒரு புதிய சகாப்தத்திற்கு மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது.
அக்பரின் மரபு சிக்கலானது மற்றும் பன்முகத்தன்மை கொண்டது. அவரது நிர்வாக சீர்திருத்தங்கள், மத சகிப்புத்தன்மை மற்றும் கலைகளின் ஆதரவு ஆகியவை முகலாய வரலாற்றில் ஒரு அழியாத முத்திரையை ஏற்படுத்தியது. இருப்பினும், டின்-இ இலாஹி போன்ற அவரது சில கொள்கைகளின் நடைமுறை மற்றும் நிலைத்தன்மை வரலாற்று விவாதத்திற்கு உட்பட்டது.
முடிவில், இடைக்கால இந்தியாவில் அக்பரின் ஆட்சி புதுமை, மாற்றம் மற்றும் கலாச்சார வளர்ச்சியின் காலமாக இருந்தது. சகிப்புத்தன்மை மற்றும் உள்ளடக்கம் ஆகியவற்றால் குறிக்கப்பட்ட மதத்திற்கான அவரது அணுகுமுறை எதிர்கால ஆட்சியாளர்களுக்கு ஒரு முன்மாதிரியாக அமைந்தது. அவரது சகாப்தத்தின் கட்டிடக்கலை அற்புதங்கள் மற்றும் கலை சாதனைகள் வரலாற்றாசிரியர்களையும் ஆர்வலர்களையும் ஒரே மாதிரியாக வசீகரிக்கின்றன, மேலும் இந்தியாவின் இடைக்கால வரலாற்றின் செழுமையான திரைச்சீலையில் அக்பரை ஒரு மைய நபராக ஆக்குகிறது.
Terminologies
Akbar
1. Mughal Empire: Refers to the imperial power in the Indian subcontinent from the early 16th to the mid-19th centuries, established by Babur and extending over most of the Indian subcontinent.
முகலாயப் பேரரசு: 16 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி முதல் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி வரை இந்திய துணைக் கண்டத்தில் பாபரால் நிறுவப்பட்டு இந்திய துணைக் கண்டத்தின் பெரும்பகுதி வரை பரவியிருந்த ஏகாதிபத்திய சக்தியைக் குறிக்கிறது.
2. Regency: A period during which a regent governs in the name of a monarch who is a minor, absent, or incapacitated.
ரீஜென்சி: ஒரு சிறிய, இல்லாத அல்லது இயலாத ஒரு மன்னரின் பெயரில் ஒரு ரீஜெண்ட் ஆட்சி செய்யும் காலம்.
3. Mansabdari system: A military ranking system introduced by Akbar in the Mughal Empire, organizing the nobility based on their ranks and military responsibilities.
மன்சப்தாரி முறை: முகலாயப் பேரரசில் அக்பரால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட ஒரு இராணுவ தரவரிசை முறை, பிரபுக்களை அவர்களின் பதவிகள் மற்றும் இராணுவப் பொறுப்புகளின் அடிப்படையில் ஒழுங்கமைத்தது.
4. Todar Mal's bandobast: Refers to revenue reforms implemented by Akbar, led by his finance minister Todar Mal, aimed at streamlining the revenue collection system.
தோடர்மாலின் பந்தோபஸ்து: வருவாய் வசூல் முறையை ஒழுங்குபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்ட அக்பரால் அவரது நிதியமைச்சர் தோடர்மால் தலைமையிலான வருவாய் சீர்திருத்தங்களைக் குறிக்கிறது.
5. Syncretic religion: Refers to a religion that blends elements of different faiths or belief systems.
ஒத்திசைவு மதம்: வெவ்வேறு நம்பிக்கைகள் அல்லது நம்பிக்கை அமைப்புகளின் கூறுகளை கலக்கும் ஒரு மதத்தைக் குறிக்கிறது.
6. Din-i Ilahi: The syncretic religion created by Akbar, aiming to blend elements of various faiths under a common spiritual framework.
தீன்-இ இலாஹி: அக்பரால் உருவாக்கப்பட்ட மதம், ஒரு பொதுவான ஆன்மீக கட்டமைப்பின் கீழ் பல்வேறு நம்பிக்கைகளின் கூறுகளை கலப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது.
7. Jizya tax: A tax historically levied on non-Muslim subjects living under Muslim rule in return for protection.
ஜிஸ்யா வரி: வரலாற்று ரீதியாக முஸ்லிம் ஆட்சியின் கீழ் வாழும் முஸ்லிம் அல்லாத குடிமக்கள் மீது பாதுகாப்பிற்காக விதிக்கப்படும் வரி.
8. Ibadat Khana: The House of Worship established by Akbar in Fatehpur Sikri, serving as a platform for religious discussions and debates.
இபாதத் கானா: பதேபூர் சிக்ரியில் அக்பரால் நிறுவப்பட்ட வழிபாட்டு இல்லம், மத விவாதங்கள் மற்றும் விவாதங்களுக்கான தளமாக செயல்படுகிறது.
9. Rajput: Refers to a group of patrilineal clans with a warrior tradition, predominantly residing in the Indian state of Rajasthan.
ராஜ்புத்: இந்திய மாநிலமான ராஜஸ்தானில் முக்கியமாக வசிக்கும் போர்வீரர் பாரம்பரியம் கொண்ட தந்தைவழி குலங்களின் குழுவைக் குறிக்கிறது.
10. Mughal miniature painting: A style of painting that flourished during the Mughal Empire, characterized by intricate details and vibrant colors, often depicting court scenes, portraits, and historical events.
முகலாய மினியேச்சர் ஓவியம்: முகலாயப் பேரரசின் போது செழித்தோங்கிய ஒரு பாணி ஓவியம், சிக்கலான விவரங்கள் மற்றும் துடிப்பான வண்ணங்களால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, இது பெரும்பாலும் அரசவை காட்சிகள், உருவப்படங்கள் மற்றும் வரலாற்று நிகழ்வுகளை சித்தரிக்கிறது.
11. Sufism: A mystical form of Islam focused on the inward search for God and the cultivation of spiritual closeness to the Divine.
சூஃபிசம்: இஸ்லாமின் ஒரு மாய வடிவம் கடவுளுக்கான உள்நோக்கிய தேடல் மற்றும் தெய்வீகத்துடன் ஆன்மீக நெருக்கத்தை வளர்ப்பதில் கவனம் செலுத்தியது.
12. Sheikh Salim Chishti: A renowned Sufi saint who played a significant role in Akbar's life and spiritual journey.
ஷேக் சலீம் சிஷ்டி: அக்பரின் வாழ்க்கை மற்றும் ஆன்மீக பயணத்தில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டிருந்த புகழ்பெற்ற சூஃபி துறவி.
13. Jahangir: Akbar's son and successor, who ruled the Mughal Empire from 1605 to 1627.
ஜஹாங்கீர்: அக்பரின் மகன் மற்றும் வாரிசு, 1605 முதல் 1627 வரை முகலாய சாம்ராஜ்யத்தை ஆண்டார்.
/70.png)
