PK IAS Academy

Gist

Key Issues
• Centralized Planning vs. Market Forces: India has a mixed economy, meaning government planning and market forces both shape its path. A central issue is the ongoing debate about the appropriate balance between centralized economic planning and allowing market forces to dictate economic activity.
• Rigidities: Early planning models were often criticized for being inflexible and unable to respond quickly to changing economic circumstances.
• Implementation Challenges: Even with well-designed plans, problems with implementation often hinder the achievement of goals. This can be due to factors like bureaucracy, inefficiency, and corruption.
• Data Shortcomings: Economic planning relies on accurate and timely data. India has faced challenges in collecting and analyzing reliable data, making it hard to design effective plans.
• Regional Inequalities: Planning has been critiqued for failing to address regional inequalities within India, leading to uneven development across states.
• Social Justice and Inclusivity: Critics argue that planning has not always adequately prioritized social justice and ensuring that the benefits of economic growth reach the most marginalized populations.
• Poverty and Unemployment: Despite planning efforts, India continues to struggle with widespread poverty and high unemployment rates.

The Way Forward
To address these issues, discussions center around
Improving Planning: Increased focus on data-driven planning, flexibility, and greater transparency in processes.
• Public-Private Partnerships: Leveraging the strengths of both the public and private sectors for development initiatives.
• Decentralization: Allowing greater input from local and state governments to tailor plans to specific regional needs.
• Emphasis on Social Outcomes: Prioritizing poverty reduction, job creation, healthcare, and education in planning processes.

Summary

The history of economic planning in India dates back to the pre-independence era, with the adoption of a socialist approach post-independence. The Planning Commission was instrumental in formulating Five-Year Plans to guide development objectives, including poverty alleviation, industrialization, and social justice. However, the planning process faced challenges such as bureaucratic inefficiencies, inadequate implementation, and neglect of certain sectors like agriculture. Recent developments have seen a shift towards liberalization, decentralization, and alignment with sustainable development goals. Despite its shortcomings, economic planning in India remains crucial for addressing socio-economic disparities and fostering inclusive growth in a diverse and dynamic context.

Detailed content

Introduction
The planning process in Indian economics has undergone significant transformations since independence in 1947. India adopted a mixed economy model with a prominent role for the state in economic planning and development. The planning process aimed to achieve specific socioeconomic objectives, including eradication of poverty, industrialization, infrastructure development, and equitable distribution of resources. However, the planning experience in India has been marked by a range of issues and challenges that have influenced its effectiveness and outcomes.

Historical Context
The concept of economic planning in India emerged during the colonial period, with the Indian National Congress advocating for planned development to address the socioeconomic disparities exacerbated by British colonial policies. The foundations of modern economic planning were laid with the appointment of the National Planning Committee in 1938, chaired by Jawaharlal Nehru, who later became India's first Prime Minister.
Following independence, the Indian government adopted a socialist approach to economic planning, influenced by leaders like Nehru and Mahatma Gandhi. The Planning Commission was established in 1950, tasked with formulating Five-Year Plans to guide economic development. The planning process was centralized, with the state playing a dominant role in resource allocation and industrial policy.

Objectives and Goals
The overarching objectives of economic planning in India have evolved over time but have generally included
Poverty Alleviation: Reducing poverty and improving living standards for the masses.
Industrialization: Promoting industrial growth to achieve self-sufficiency and reduce dependence on imports.
Infrastructure Development: Building essential infrastructure such as transportation, energy, and communication networks.
Social Justice: Ensuring equitable distribution of resources and opportunities across different segments of society.
Regional Development: Addressing regional disparities and promoting balanced growth across states and regions.
Human Development: Investing in education, healthcare, and social welfare programs to enhance human capital.

Planning Process
The planning process in India typically involved the following steps
Plan Formulation: The Planning Commission, in consultation with relevant ministries and experts, formulated Five-Year Plans outlining development goals, sectoral targets, and resource allocation priorities.
Plan Implementation: Once approved by the government, the plans were implemented through various agencies, including central ministries, state governments, public sector enterprises, and decentralized institutions.
Resource Mobilization: Funding for plan implementation was sourced from domestic revenue, external assistance, and borrowing from domestic and international sources.
Monitoring and Evaluation: Progress towards plan targets was monitored through periodic reviews and evaluations, with adjustments made as necessary to address emerging challenges and priorities.

Challenges and Criticisms
Despite its intentions, the planning process in India has faced numerous challenges and criticisms
Bureaucratic Hurdles: The centralized planning model led to bureaucratic inefficiencies, delays in decision-making, and rigidities in resource allocation.
Inefficient Resource Allocation: The emphasis on public sector dominance and extensive regulations resulted in misallocation of resources, leading to inefficiency and stagnation in certain sectors.
Inadequate Implementation: Weak institutional capacity, corruption, and political interference often hindered effective implementation of planned policies and programs.
Dependency on External Assistance: India's reliance on foreign aid and loans to finance development projects raised concerns about sovereignty and long-term debt sustainability.
Neglect of Agriculture: Despite the majority of the population being dependent on agriculture, the sector received insufficient attention in planning, leading to rural distress and agrarian crises.
Regional Disparities: The planning process struggled to address regional imbalances, with disparities persisting between developed and underdeveloped states.
Lack of Flexibility: The rigid nature of Five-Year Plans limited the government's ability to adapt to changing economic conditions and emerging priorities.

Recent Developments
In recent years, India has witnessed significant changes in its approach to economic planning
Liberalization and Market Reforms: Starting in the 1990s, India embarked on a path of economic liberalization, dismantling many of the regulations and barriers to private sector participation in the economy.
Decentralization: The Planning Commission was replaced by the NITI Aayog (National Institution for Transforming India) in 2015, with a greater emphasis on cooperative federalism and decentralized planning.
Sustainable Development Goals (SDGs): India has aligned its development agenda with the United Nations SDGs, focusing on inclusive growth, environmental sustainability, and social development.
Digitalization and Innovation: The government has increasingly leveraged technology and innovation to improve governance, service delivery, and data-driven decision-making.
Skill Development and Entrepreneurship: Efforts have been made to promote skill development, entrepreneurship, and innovation to foster economic growth and employment generation.

Conclusion
The issues related to planning in Indian economics reflect the complex challenges and trade-offs inherent in pursuing development objectives within a diverse and dynamic context. While the planning process has contributed to significant achievements in certain areas, it has also encountered obstacles and criticisms that have necessitated reforms and adaptations. Moving forward, India's economic planning must strike a balance between state intervention and market dynamics, while prioritizing inclusivity, sustainability, and innovation in pursuit of equitable and sustainable development.

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

அறிமுகம்
1947 இல் சுதந்திரம் பெற்றதில் இருந்து இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் திட்டமிடல் செயல்முறை குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டுள்ளது. பொருளாதாரத் திட்டமிடல் மற்றும் மேம்பாட்டில் மாநிலத்திற்கு ஒரு முக்கிய பங்கைக் கொண்ட கலப்பு பொருளாதார மாதிரியை இந்தியா ஏற்றுக்கொண்டது. திட்டமிடல் செயல்முறையானது வறுமையை ஒழித்தல், தொழில்மயமாக்கல், உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு மற்றும் வளங்களின் சமமான விநியோகம் உள்ளிட்ட குறிப்பிட்ட சமூகப் பொருளாதார நோக்கங்களை அடைவதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இருப்பினும், இந்தியாவில் திட்டமிடல் அனுபவம் அதன் செயல்திறன் மற்றும் விளைவுகளில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய பல சிக்கல்கள் மற்றும் சவால்களால் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

வரலாற்று சூழல்
இந்தியாவில் பொருளாதார திட்டமிடல் என்ற கருத்து காலனித்துவ காலத்தில் உருவானது, இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ கொள்கைகளால் மோசமாக்கப்பட்ட சமூக பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகளை நிவர்த்தி செய்ய திட்டமிட்ட வளர்ச்சிக்கு வாதிட்டது. 1938 ஆம் ஆண்டு இந்தியாவின் முதல் பிரதமரான ஜவஹர்லால் நேரு தலைமையில் தேசிய திட்டக் குழு நியமிக்கப்பட்டதன் மூலம் நவீன பொருளாதாரத் திட்டமிடலின் அடித்தளம் அமைக்கப்பட்டது.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு, நேரு மற்றும் மகாத்மா காந்தி போன்ற தலைவர்களின் தாக்கத்தால், இந்திய அரசாங்கம் பொருளாதாரத் திட்டமிடலில் சோசலிச அணுகுமுறையை ஏற்றுக்கொண்டது. திட்டக் கமிஷன் 1950 இல் நிறுவப்பட்டது, பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு வழிகாட்ட ஐந்தாண்டுத் திட்டங்களை உருவாக்கும் பணியை மேற்கொண்டது. திட்டமிடல் செயல்முறை மையப்படுத்தப்பட்டது, வள ஒதுக்கீடு மற்றும் தொழில்துறை கொள்கையில் மாநிலம் மேலாதிக்க பங்கைக் கொண்டுள்ளது.

குறிக்கோள்கள் மற்றும் இலக்குகள்
இந்தியாவில் பொருளாதாரத் திட்டமிடலின் மேலோட்டமான நோக்கங்கள் காலப்போக்கில் பரிணாம வளர்ச்சியடைந்துள்ளன, ஆனால் அவை பொதுவாக அடங்கும்
வறுமை ஒழிப்பு: வறுமையைக் குறைத்தல் மற்றும் மக்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்துதல்.
தொழில்மயமாக்கல்: தன்னிறைவை அடைவதற்கும், இறக்குமதியைச் சார்ந்திருப்பதைக் குறைப்பதற்கும் தொழில்துறை வளர்ச்சியை ஊக்குவித்தல்.
உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு: போக்குவரத்து, ஆற்றல் மற்றும் தகவல் தொடர்பு நெட்வொர்க்குகள் போன்ற அத்தியாவசிய உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குதல்.
சமூக நீதி: சமூகத்தின் பல்வேறு பிரிவுகளில் வளங்கள் மற்றும் வாய்ப்புகளின் சமமான விநியோகத்தை உறுதி செய்தல்.
பிராந்திய வளர்ச்சி: பிராந்திய ஏற்றத்தாழ்வுகளை நிவர்த்தி செய்தல் மற்றும் மாநிலங்கள் மற்றும் பிராந்தியங்களில் சமநிலையான வளர்ச்சியை ஊக்குவித்தல்.
மனித வளர்ச்சி: மனித மூலதனத்தை மேம்படுத்த கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் சமூக நலத் திட்டங்களில் முதலீடு செய்தல்.

திட்டமிடல் செயல்முறை
இந்தியாவில் திட்டமிடல் செயல்முறை பொதுவாக பின்வரும் படிகளை உள்ளடக்கியது
திட்ட உருவாக்கம்: திட்டக் கமிஷன், சம்பந்தப்பட்ட அமைச்சகங்கள் மற்றும் நிபுணர்களுடன் கலந்தாலோசித்து, வளர்ச்சி இலக்குகள், துறைசார் இலக்குகள் மற்றும் வள ஒதுக்கீடு முன்னுரிமைகளை கோடிட்டு ஐந்தாண்டு திட்டங்களை வகுத்தது.
திட்ட அமலாக்கம்: அரசாங்கத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டவுடன், திட்டங்கள் மத்திய அமைச்சகங்கள், மாநில அரசுகள், பொதுத்துறை நிறுவனங்கள் மற்றும் பரவலாக்கப்பட்ட நிறுவனங்கள் உட்பட பல்வேறு முகமைகள் மூலம் செயல்படுத்தப்பட்டன.
வளங்கள் திரட்டுதல்: திட்டத்தை செயல்படுத்துவதற்கான நிதியானது உள்நாட்டு வருவாய், வெளி உதவி மற்றும் உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச ஆதாரங்களில் இருந்து கடன் பெறுதல் ஆகியவற்றிலிருந்து பெறப்பட்டது.
கண்காணிப்பு மற்றும் மதிப்பீடு: வளர்ந்து வரும் சவால்கள் மற்றும் முன்னுரிமைகளை எதிர்கொள்ள தேவையான சரிசெய்தல்களுடன், அவ்வப்போது மதிப்பாய்வுகள் மற்றும் மதிப்பீடுகள் மூலம் திட்ட இலக்குகளை நோக்கிய முன்னேற்றம் கண்காணிக்கப்பட்டது.

சவால்கள் மற்றும் விமர்சனங்கள்
அதன் நோக்கங்கள் இருந்தபோதிலும், இந்தியாவில் திட்டமிடல் செயல்முறை பல சவால்களையும் விமர்சனங்களையும் எதிர்கொண்டது
அதிகாரத்துவ தடைகள்: மையப்படுத்தப்பட்ட திட்டமிடல் மாதிரியானது அதிகாரத்துவ திறமையின்மை, முடிவெடுப்பதில் தாமதம் மற்றும் வள ஒதுக்கீட்டில் கடினத்தன்மைக்கு வழிவகுத்தது.
திறனற்ற வள ஒதுக்கீடு: பொதுத்துறை மேலாதிக்கம் மற்றும் விரிவான விதிமுறைகளுக்கு முக்கியத்துவம் அளித்ததன் விளைவாக வளங்களின் தவறான ஒதுக்கீடு, சில துறைகளில் திறமையின்மை மற்றும் தேக்கநிலைக்கு வழிவகுத்தது.
போதுமான நடைமுறைப்படுத்தல்: பலவீனமான நிறுவன திறன், ஊழல் மற்றும் அரசியல் தலையீடு ஆகியவை திட்டமிட்ட கொள்கைகள் மற்றும் திட்டங்களை திறம்பட செயல்படுத்துவதற்கு அடிக்கடி தடையாக உள்ளன.
வெளிநாட்டு உதவியைச் சார்ந்திருத்தல்: வளர்ச்சித் திட்டங்களுக்கு நிதியளிப்பதற்கான வெளிநாட்டு உதவி மற்றும் கடன்களை இந்தியா நம்பியிருப்பது இறையாண்மை மற்றும் நீண்ட கால கடன் நிலைத்தன்மை பற்றிய கவலைகளை எழுப்பியது.
விவசாயம் புறக்கணிப்பு: பெரும்பான்மையான மக்கள் விவசாயத்தை நம்பியிருந்தாலும், இந்தத் துறையானது திட்டமிடுவதில் போதிய கவனம் செலுத்தவில்லை, இது கிராமப்புற துயரங்கள் மற்றும் விவசாய நெருக்கடிகளுக்கு வழிவகுத்தது.
பிராந்திய ஏற்றத்தாழ்வுகள்: வளர்ச்சியடைந்த மற்றும் வளர்ச்சியடையாத மாநிலங்களுக்கு இடையே நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளுடன், பிராந்திய ஏற்றத்தாழ்வுகளைத் தீர்க்க திட்டமிடல் செயல்முறை போராடியது.
நெகிழ்வுத்தன்மை இல்லாமை: ஐந்தாண்டுத் திட்டங்களின் இறுக்கமான தன்மை, மாறிவரும் பொருளாதார நிலைமைகள் மற்றும் வளர்ந்து வரும் முன்னுரிமைகளுக்கு ஏற்ப அரசாங்கத்தின் திறனை மட்டுப்படுத்தியது.

சமீபத்திய வளர்ச்சிகள்
சமீபத்திய ஆண்டுகளில், பொருளாதார திட்டமிடல் அணுகுமுறையில் இந்தியா குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களைக் கண்டுள்ளது
தாராளமயமாக்கல் மற்றும் சந்தை சீர்திருத்தங்கள்: 1990 களில் தொடங்கி, பொருளாதாரத்தில் தனியார் துறை பங்கேற்புக்கான பல கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் தடைகளை தகர்த்து, பொருளாதார தாராளமயமாக்கலின் பாதையில் இந்தியா இறங்கியது.
பரவலாக்கம்: திட்டக் கமிஷன் 2015 இல் NITI ஆயோக் (இந்தியாவை மாற்றுவதற்கான தேசிய நிறுவனம்) மூலம் மாற்றப்பட்டது, கூட்டுறவு கூட்டாட்சி மற்றும் பரவலாக்கப்பட்ட திட்டமிடல் ஆகியவற்றிற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது.
நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகள் (SDGs): இந்தியா அதன் வளர்ச்சியை சீரமைத்துள்ளதுஐக்கிய நாடுகளின் SDGகளுடன் நிகழ்ச்சி நிரல், உள்ளடக்கிய வளர்ச்சி, சுற்றுச்சூழல் நிலைத்தன்மை மற்றும் சமூக மேம்பாடு ஆகியவற்றில் கவனம் செலுத்துகிறது.
டிஜிட்டல் மயமாக்கல் மற்றும் புதுமை: நிர்வாகம், சேவை வழங்கல் மற்றும் தரவு சார்ந்த முடிவெடுத்தல் ஆகியவற்றை மேம்படுத்துவதற்கு தொழில்நுட்பம் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகளை அரசாங்கம் அதிகளவில் பயன்படுத்துகிறது.
திறன் மேம்பாடு மற்றும் தொழில்முனைவு: திறன் மேம்பாடு, தொழில்முனைவு மற்றும் புத்தாக்கம் ஆகியவற்றை ஊக்குவிப்பதற்காக பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் வேலைவாய்ப்பு உருவாக்கம் ஆகியவற்றை ஊக்குவிக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

முடிவுரை
இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் திட்டமிடல் தொடர்பான சிக்கல்கள் சிக்கலான சவால்கள் மற்றும் பலதரப்பட்ட மற்றும் ஆற்றல்மிக்க சூழலில் வளர்ச்சி நோக்கங்களைத் தொடர்வதில் உள்ளார்ந்த பரிமாற்றங்களை பிரதிபலிக்கின்றன. திட்டமிடல் செயல்முறை சில பகுதிகளில் குறிப்பிடத்தக்க சாதனைகளுக்கு பங்களித்தாலும், சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் தழுவல்களை அவசியமாக்கிய தடைகள் மற்றும் விமர்சனங்களை எதிர்கொண்டது. முன்னோக்கி நகரும், இந்தியாவின் பொருளாதாரத் திட்டமிடல் அரசின் தலையீடு மற்றும் சந்தை இயக்கவியல் ஆகியவற்றுக்கு இடையே சமநிலையை ஏற்படுத்த வேண்டும், அதே சமயம் சமத்துவ மற்றும் நிலையான வளர்ச்சியைப் பின்தொடர்வதில் உள்ளடக்கம், நிலைத்தன்மை மற்றும் புதுமைகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும்.

Terminologies

1. Mixed Economy: An economic system that combines elements of both capitalism and socialism, where private and state-owned enterprises coexist

கலப்புப் பொருளாதாரம்: முதலாளித்துவம் மற்றும் சோசலிசம் ஆகிய இரண்டின் கூறுகளையும் இணைக்கும் ஒரு பொருளாதார அமைப்பு, அங்கு தனியார் மற்றும் அரசுக்கு சொந்தமான நிறுவனங்கள் இணைந்து செயல்படுகின்றன

2. Socioeconomic: Referring to the social and economic factors or issues within a society

சமூக பொருளாதாரம்: ஒரு சமூகத்தில் உள்ள சமூக மற்றும் பொருளாதார காரணிகள் அல்லது பிரச்சினைகளைக் குறிப்பிடுவது

3. Colonial Period: The time when a country or territory is under the control of another nation, often involving exploitation and domination by the colonial power

காலனித்துவ காலம்: ஒரு நாடு அல்லது பிரதேசம் மற்றொரு நாட்டின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருக்கும் நேரம், பெரும்பாலும் காலனித்துவ சக்தியின் சுரண்டல் மற்றும் ஆதிக்கம் சம்பந்தப்பட்ட நேரம்

4. Socialist Approach: An economic and political ideology advocating for collective or state ownership and control of the means of production and distribution

சோசலிச அணுகுமுறை: உற்பத்தி மற்றும் விநியோக சாதனங்களின் கூட்டு அல்லது அரசு உடைமை மற்றும் கட்டுப்பாட்டை ஆதரிக்கும் ஒரு பொருளாதார மற்றும் அரசியல் சித்தாந்தம்

5. Centralized: Having control or decision-making concentrated in a single authority or entity

மையப்படுத்தப்பட்டது: கட்டுப்பாடு அல்லது முடிவெடுப்பது ஒரு அதிகாரம் அல்லது நிறுவனத்தில் குவிந்துள்ளது

6. Self-sufficiency: The ability of a nation to meet its own needs without relying on imports

தன்னிறைவு: இறக்குமதியை நம்பாமல் ஒரு நாடு தனது சொந்த தேவைகளை பூர்த்தி செய்யும் திறன்

7. Infrastructure: The basic physical and organizational structures and facilities needed for the operation of a society or enterprise

உள்கட்டமைப்பு: ஒரு சமூகம் அல்லது நிறுவனத்தின் செயல்பாட்டிற்குத் தேவையான அடிப்படை உடல் மற்றும் நிறுவன கட்டமைப்புகள் மற்றும் வசதிகள்

8. Equitable Distribution: Fair and just allocation of resources, opportunities, and wealth among all members of society

சமமான விநியோகம்: சமூகத்தின் அனைத்து உறுப்பினர்களிடையேயும் வளங்கள், வாய்ப்புகள் மற்றும் செல்வத்தின் நியாயமான மற்றும் நியாயமான பகிர்வு

9. Human Capital: The collective skills, knowledge, and abilities of individuals that contribute to economic productivity

மனித மூலதனம்: பொருளாதார உற்பத்தித்திறனுக்கு பங்களிக்கும் தனிநபர்களின் கூட்டு திறன்கள், அறிவு மற்றும் திறன்கள்

10. Decentralized: Dispersing power or decision-making authority away from a central authority to local or regional entities

பரவலாக்கப்பட்டது: அதிகாரம் அல்லது முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தை ஒரு மைய அதிகாரத்திலிருந்து உள்ளூர் அல்லது பிராந்திய நிறுவனங்களுக்கு பிரித்தல்

11. Bureaucratic Inefficiencies: Issues or problems arising from excessive bureaucracy, including red tape, delays, and inefficiencies in decision-making

அதிகாரத்துவ திறமையின்மைகள்: சிவப்பு நாடா, தாமதங்கள் மற்றும் முடிவெடுப்பதில் திறமையின்மை உள்ளிட்ட அதிகப்படியான அதிகாரத்துவத்திலிருந்து எழும் சிக்கல்கள் அல்லது சிக்கல்கள்

12. Misallocation of Resources: The inefficient allocation of resources, leading to suboptimal outcomes or wastage

வளங்களின் தவறான ஒதுக்கீடு: வளங்களின் திறமையற்ற ஒதுக்கீடு, உகந்த விளைவுகள் அல்லது விரயத்திற்கு வழிவகுக்கிறது

13. Corruption: Dishonest or fraudulent conduct by those in power, often involving bribery, nepotism, or abuse of authority for personal gain

ஊழல்: அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களின் நேர்மையற்ற அல்லது மோசடியான நடத்தை, பெரும்பாலும் லஞ்சம், பாரபட்சம் அல்லது தனிப்பட்ட ஆதாயத்திற்காக அதிகாரத்தை துஷ்பிரயோகம் செய்தல்

14. External Assistance: Aid or support provided to a country by external sources, such as foreign governments or international organizations

வெளிவாரி உதவி: வெளிநாட்டு அரசாங்கங்கள் அல்லது சர்வதேச அமைப்புகள் போன்ற வெளி மூலங்களால் ஒரு நாட்டிற்கு வழங்கப்படும் உதவி அல்லது ஆதரவு

15. Agrarian Crises: Serious problems or challenges affecting the agricultural sector, often leading to economic hardship for farmers and rural communities

விவசாய நெருக்கடிகள்: விவசாயத் துறையை பாதிக்கும் கடுமையான பிரச்சினைகள் அல்லது சவால்கள், பெரும்பாலும் விவசாயிகள் மற்றும் கிராமப்புற சமூகங்களுக்கு பொருளாதார கஷ்டங்களுக்கு வழிவகுக்கிறது

16. Liberalization: The process of reducing government restrictions and regulations in an economy, often to promote free market principles and encourage competition

தாராளமயமாக்கல்: ஒரு பொருளாதாரத்தில் அரசாங்க கட்டுப்பாடுகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளைக் குறைக்கும் செயல்முறை, பெரும்பாலும் சுதந்திர சந்தைக் கொள்கைகளை மேம்படுத்துவதற்கும் போட்டியை ஊக்குவிப்பதற்கும்

17. Cooperative Federalism: A system of government where powers and functions are shared between the central government and regional or state governments

கூட்டுறவு கூட்டாட்சி: மத்திய அரசாங்கத்திற்கும் பிராந்திய அல்லது மாநில அரசாங்கங்களுக்கும் இடையில் அதிகாரங்கள் மற்றும் செயல்பாடுகள் பகிர்ந்து கொள்ளப்படும் ஒரு அரசாங்க அமைப்பு

18. Sustainable Development Goals (SDGs): A set of global goals adopted by the United Nations to address various social, economic, and environmental challenges, with targets to be achieved by 2030

நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகள் (SDGs): பல்வேறு சமூக, பொருளாதார மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சவால்களை எதிர்கொள்ள ஐக்கிய நாடுகள் சபையால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட உலகளாவிய இலக்குகளின் தொகுப்பு, 2030 க்குள் அடைய வேண்டிய இலக்குகள்

19. Digitalization: The process of converting analog data into digital format, often involving the use of computers and digital technologies to enhance efficiency and accessibility

டிஜிட்டல்மயமாக்கல்: அனலாக் தரவை டிஜிட்டல் வடிவத்திற்கு மாற்றும் செயல்முறை, பெரும்பாலும் செயல்திறன் மற்றும் அணுகலை மேம்படுத்த கணினிகள் மற்றும் டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பங்களைப் பயன்படுத்துவதை உள்ளடக்கியது

20. Inclusivity: The practice of ensuring that all individuals or groups, regardless of their background or characteristics, are included and have equal opportunities to participate and benefit

உள்ளடக்கம்: அனைத்து தனிநபர்கள் அல்லது குழுக்கள், அவர்களின் பின்னணி அல்லது குணாதிசயங்களைப் பொருட்படுத்தாமல், சேர்க்கப்படுவதையும், பங்கேற்பதற்கும் பயனடைவதற்கும் சம வாய்ப்புகள் இருப்பதையும் உறுதி செய்யும் நடைமுறை

21. Innovation: The introduction of new ideas, methods, or technologies that result in significant changes or improvements in products, processes, or services

புதுமை: தயாரிப்புகள், செயல்முறைகள் அல்லது சேவைகளில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் அல்லது மேம்பாடுகளை விளைவிக்கும் புதிய யோசனைகள், முறைகள் அல்லது தொழில்நுட்பங்களை அறிமுகப்படுத்துதல்

Issues related to planning

Table of Content

Gist

Summary

Detailed content

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

Terminologies

Quick Links: