PK IAS Academy

Gist

Fiscal policy in India is like a toolbox for the government to manage the economy. It uses two main tools
• Taxation: This is how the government raises money, like income tax or sales tax.
• Spending: This is how the government uses the money it collects, like on infrastructure, education, or social welfare programs.

By adjusting these tools, the government aims to achieve various goals, including
• Economic growth: By increasing spending or cutting taxes, the government can stimulate the economy and create jobs.
• Price stability: By controlling the amount of money in circulation, the government can help keep inflation, the rise in prices, in check.
• Equity: By using progressive taxation (taking a higher percentage of income from richer individuals), the government can help reduce income inequality.

India's fiscal policy has faced challenges, like balancing the budget (spending no more than it collects) and managing high levels of public debt (borrowed money). However, it remains a crucial tool for the government to steer the country towards its economic and social development goals.

Summary

Fiscal policy in India is a vital tool used by the government to steer the economy towards growth, stability, and socio-economic development. It encompasses decisions on taxation, government spending, fiscal deficits, and public debt management. The objectives of India's fiscal policy include promoting economic growth, maintaining price stability, reducing income inequality, and ensuring fiscal sustainability. Key instruments of fiscal policy include taxation, government expenditure, fiscal deficits, and public debt. However, managing fiscal policy in India comes with challenges such as revenue mobilization, expenditure rationalization, fiscal consolidation, and subsidy reform. Recent trends in Indian fiscal policy include the implementation of GST, COVID-19 response measures, infrastructure investment, and ongoing efforts towards fiscal consolidation. Fiscal policy impacts various sectors of the economy, including agriculture, industry, services, and social sectors, influencing growth, innovation, human development, and social equity. Despite challenges, India's fiscal policy framework continues to evolve, emphasizing the importance of sustainable fiscal management for long-term economic prosperity and societal well-being.

Detailed content

1. Introduction to Fiscal Policy in India
Fiscal policy in India is an essential tool for achieving macroeconomic stability, promoting economic growth, and addressing socio-economic challenges. It encompasses government decisions related to taxation, expenditure, and borrowing.
The primary objectives of fiscal policy in India include:
• Promoting economic growth and development
• Ensuring price stability
• Reducing income and wealth inequalities
• Achieving fiscal sustainability

2. Objectives of Fiscal Policy in India
a. Economic Growth: Fiscal policy aims to stimulate economic growth by increasing government spending on infrastructure projects, education, healthcare, and other sectors that contribute to long-term productivity and efficiency gains.

b. Price Stability: Through fiscal measures such as taxation and public expenditure, the government endeavors to control inflationary pressures and maintain price stability in the economy.

c. Reducing Income Inequality: Progressive taxation and targeted spending programs are employed to redistribute income and wealth, thereby reducing income inequality and promoting social welfare.

d. Fiscal Sustainability: Sustainable fiscal practices are vital for maintaining the government's ability to meet its financial obligations without resorting to excessive borrowing, which can lead to debt crises and macroeconomic instability.

3. Instruments of Fiscal Policy in India
Fiscal policy in India employs various instruments to achieve its objectives. These include:
a. Taxation: The government levies direct and indirect taxes to generate revenue and regulate economic activities. Direct taxes include income tax, corporate tax, and wealth tax, while indirect taxes comprise goods and services tax (GST), excise duty, customs duty, etc.

b. Government Expenditure: Government expenditure encompasses spending on infrastructure, healthcare, education, defense, social welfare programs, subsidies, etc. It serves as a crucial tool for stimulating demand, promoting investment, and addressing socio-economic challenges.

c. Fiscal Deficit: Fiscal deficit refers to the shortfall between the government's total expenditure and its total revenue (excluding borrowing) in a fiscal year. It is financed through borrowing, which can have implications for interest rates, inflation, and macroeconomic stability.

d. Public Debt: Public debt includes both internal and external borrowings by the government to finance its expenditure. Prudent management of public debt is essential to maintain fiscal sustainability and avoid debt crises.

4. Challenges in Fiscal Policy Management
India faces several challenges in effectively managing its fiscal policy:
a. Revenue Mobilization: Enhancing revenue mobilization is crucial for financing government expenditure and reducing reliance on borrowing. Tax reforms, improved tax compliance, and broadening the tax base are necessary to boost revenue collection.

b. Expenditure Rationalization: Rationalizing government expenditure is essential to ensure that resources are allocated efficiently and effectively. Prioritizing spending on critical sectors while curbing wasteful expenditure is imperative for fiscal sustainability.

c. Fiscal Consolidation: Achieving fiscal consolidation involves reducing the fiscal deficit and public debt relative to GDP to maintain macroeconomic stability and investor confidence. This requires prudent fiscal management, expenditure control, and revenue enhancement measures.

d. Subsidy Rationalization: India's subsidy regime, particularly in sectors such as food, fuel, and fertilizers, is characterized by inefficiencies and leakages. Rationalizing subsidies through targeted delivery mechanisms and phasing out untargeted subsidies can improve fiscal sustainability and resource allocation.

5. Recent Trends in Indian Fiscal Policy
a. GST Implementation: The Goods and Services Tax (GST), implemented in July 2017, marked a significant milestone in India's tax reform efforts. GST replaced a complex array of indirect taxes with a unified tax regime, enhancing tax compliance, simplifying the tax structure, and promoting economic efficiency.

b. COVID-19 Response: The COVID-19 pandemic posed unprecedented challenges to India's economy, necessitating fiscal stimulus measures to mitigate the adverse impact. The government announced various relief packages, including income support schemes, credit guarantees, and sector-specific interventions, to revive economic growth and support vulnerable populations.

c. Infrastructure Investment: The government has prioritized infrastructure development as a key driver of economic growth and competitiveness. Initiatives such as the National Infrastructure Pipeline (NIP) aim to mobilize investment in sectors like transportation, energy, and urban infrastructure to enhance productivity and create employment opportunities.

d. Fiscal Consolidation Efforts: Despite the challenges posed by the pandemic, the government remains committed to fiscal consolidation and prudent fiscal management. Efforts to rationalize expenditure, enhance revenue mobilization, and promote fiscal discipline are ongoing to ensure long-term fiscal sustainability.

6. Impact of Fiscal Policy on Different Sectors
Fiscal policy influences various sectors of the economy in different ways:
a. Agriculture: Fiscal measures such as subsidies, credit support, and investment in rural infrastructure impact agricultural productivity, farmer incomes, and food security. Targeted interventions are essential to address the challenges facing the agriculture sector, including low productivity, market inefficiencies, and climate change.

b. Industry: Fiscal incentives, infrastructure development, and investment in research and development (R&D) drive industrial growth, innovation, and competitiveness. Policies aimed at promoting ease of doing business, attracting foreign investment, and fostering entrepreneurship are critical for the industrial sector's development.

c. Services: The services sector, encompassing areas such as finance, IT, healthcare, and tourism, plays a vital role in India's economy. Fiscal policies that facilitate investment, skill development, and technological advancement are essential for unleashing the sector's growth potential and enhancing its contribution to GDP.

d. Social Sectors: Government expenditure on education, healthcare, social welfare programs, and poverty alleviation initiatives has significant implications for human development, social equity, and inclusive growth. Targeted spending and policy interventions are necessary to address disparities in access to essential services and promote social justice.

7. Conclusion
In conclusion, fiscal policy in India is a multifaceted tool for achieving macroeconomic stability, promoting growth, and addressing socio-economic challenges. Effective fiscal management requires a balanced approach to revenue mobilization, expenditure rationalization, and debt sustainability. Despite facing various challenges, including revenue constraints, subsidy burden, and external shocks, India has made significant strides in reforming its fiscal policy framework and enhancing fiscal governance. Continued efforts to strengthen fiscal institutions, improve expenditure quality, and foster sustainable development are essential for realizing India's economic potential and advancing the welfare of its citizens.

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

1. இந்தியாவில் நிதிச் சந்தைகள் அறிமுகம்
பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள், உலகமயமாக்கல், தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்கள் மற்றும் மாறிவரும் ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்புகளால் உந்தப்பட்டு, இந்தியாவில் நிதிச் சந்தைகள் பல ஆண்டுகளாக குறிப்பிடத்தக்க வளர்ச்சி மற்றும் பரிணாம வளர்ச்சியைக் கண்டுள்ளன. இந்த சந்தைகள் பரந்த அளவிலான கருவிகள் மற்றும் நிறுவனங்களை உள்ளடக்கியது, முதலீட்டாளர்கள் மற்றும் கடன் வாங்குபவர்களின் பல்வேறு தேவைகளை பூர்த்தி செய்கிறது. நிதிச் சந்தைகளின் செயல்பாடு சேமிப்புகளைத் திரட்டுவதற்கும், நிதியை உற்பத்தி முதலீடுகளாக மாற்றுவதற்கும், திறமையான வள ஒதுக்கீட்டை எளிதாக்குவதற்கும் முக்கியமானது.

2. நிதிச் சந்தைகளின் அமைப்பு
பணச் சந்தை: இந்தியாவில் உள்ள பணச் சந்தையானது கருவூலப் பில்கள், வணிகத் தாள்கள், வைப்புச் சான்றிதழ்கள் மற்றும் மறு கொள்முதல் ஒப்பந்தங்கள் (repos) போன்ற பல்வேறு குறுகிய காலக் கருவிகளைக் கொண்டுள்ளது. இது வங்கிகள், பெருநிறுவனங்கள் மற்றும் அரசாங்கம் உட்பட சந்தை பங்கேற்பாளர்களுக்கு பணப்புழக்கம் மற்றும் குறுகிய கால நிதியை வழங்குகிறது.

மூலதனச் சந்தை: மூலதனச் சந்தையானது புதிய பத்திரங்கள் வெளியிடப்படும் முதன்மைச் சந்தையையும், தற்போதுள்ள பத்திரங்கள் முதலீட்டாளர்களிடையே வர்த்தகம் செய்யப்படும் இரண்டாம் நிலைச் சந்தையையும் உள்ளடக்கியது. பங்குச் சந்தைகள், கடன் சந்தைகள் மற்றும் வழித்தோன்றல் சந்தைகள் ஆகியவை இந்தியாவின் மூலதனச் சந்தையின் ஒருங்கிணைந்த கூறுகளாகும்.

அந்நியச் செலாவணி சந்தை: அந்நியச் செலாவணி சந்தை நாணயங்களின் பரிமாற்றத்தை எளிதாக்குகிறது, சர்வதேச வர்த்தகம் மற்றும் முதலீட்டு ஓட்டங்களை செயல்படுத்துகிறது. அந்நியச் செலாவணி சந்தையை ஒழுங்குபடுத்துவதிலும், நாட்டின் அந்நியச் செலாவணி இருப்புக்களை நிர்வகிப்பதிலும் இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (ஆர்பிஐ) முக்கியப் பங்காற்றுகிறது.

கமாடிட்டி சந்தை: தங்கம், வெள்ளி, கச்சா எண்ணெய், விவசாய பொருட்கள் மற்றும் அடிப்படை உலோகங்கள் போன்ற பல்வேறு பொருட்களில் பங்கேற்பாளர்களை வர்த்தகம் செய்ய சரக்கு சந்தை அனுமதிக்கிறது. இது விலை அபாயங்கள் மற்றும் ஊகங்களுக்கு எதிராக பாதுகாப்பிற்கான ஒரு தளத்தை வழங்குகிறது.

3. நிதிச் சந்தைகளில் பங்கேற்பாளர்கள்
தனிநபர்கள்: தனிப்பட்ட முதலீட்டாளர்கள் பங்குகள், பத்திரங்கள், பரஸ்பர நிதிகள் மற்றும் வங்கி வைப்புக்கள் போன்ற பல்வேறு வழிகள் மூலம் நிதிச் சந்தைகளில் பங்கேற்கின்றனர். அவர்கள் செல்வத்தை உருவாக்குதல், ஓய்வூதிய திட்டமிடல் மற்றும் நிதி இலக்குகளை அடைவதற்காக முதலீடு செய்கிறார்கள்.

பெருநிறுவனங்கள்: பங்குகள், பத்திரங்கள் மற்றும் பிற கடன் கருவிகளை வழங்குவதன் மூலம் நிதிச் சந்தைகளில் இருந்து பெருநிறுவனங்கள் மூலதனத்தை திரட்டுகின்றன. அவர்கள் வணிக விரிவாக்கம், மூலதனச் செலவுகள், செயல்பாட்டு மூலதனத் தேவைகள் மற்றும் கடன் மறுநிதியளிப்பு ஆகியவற்றிற்கு நிதியைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

வங்கிகள் மற்றும் நிதி நிறுவனங்கள்: சேமிப்பாளர்களிடமிருந்து வைப்புத்தொகையைத் திரட்டி, கடன் வாங்குபவர்களுக்குக் கடன் வழங்குவதன் மூலம் நிதி இடைநிலையில் வங்கிகள் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன. பரஸ்பர நிதிகள், காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் வங்கி அல்லாத நிதி நிறுவனங்கள் (NBFCs) போன்ற நிதி நிறுவனங்களும் நிதிச் சந்தைகளில் தீவிரமாக பங்கேற்கின்றன.

அரசாங்கம்: கருவூல உண்டியல்கள், அரசாங்கப் பத்திரங்கள் மற்றும் பிற கடன் ஆவணங்களை வழங்குவதன் மூலம் நிதிச் சந்தைகளில் இருந்து அரசாங்கம் நிதி திரட்டுகிறது. பட்ஜெட் பற்றாக்குறை, உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு மற்றும் நலத்திட்டங்களுக்கு நிதியளிப்பதற்காக வருவாயைப் பயன்படுத்துகிறது.

கட்டுப்பாட்டாளர்கள்: இந்திய பங்குகள் மற்றும் பரிவர்த்தனை வாரியம் (SEBI), இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (RBI), மற்றும் இந்திய காப்பீட்டு ஒழுங்குமுறை மற்றும் மேம்பாட்டு ஆணையம் (IRDAI) போன்ற ஒழுங்குமுறை அமைப்புகள் நிதிச் சந்தைகளின் செயல்பாட்டை மேற்பார்வையிடுகின்றன, முதலீட்டாளர் நலன்களைப் பாதுகாக்கின்றன மற்றும் சந்தையை உறுதிப்படுத்துகின்றன. நேர்மை.

4. நிதிக் கருவிகள்
ஈக்விட்டி இன்ஸ்ட்ரூமென்ட்ஸ்: ஈக்விட்டி இன்ஸ்ட்ரூமென்ட்ஸ் என்பது ஒரு நிறுவனத்தில் உரிமையைக் குறிக்கிறது மற்றும் பங்குகள், முன்னுரிமைப் பங்குகள் மற்றும் ஈக்விட்டி பரஸ்பர நிதிகள் ஆகியவை அடங்கும். ஈக்விட்டி சந்தைகள் ஈவுத்தொகை மூலம் மூலதனப் பாராட்டு மற்றும் லாபப் பகிர்வுக்கான வாய்ப்புகளை வழங்குகின்றன.

கடன் கருவிகள்: கடன் கருவிகள் வழங்குபவர்களுக்கும் முதலீட்டாளர்களுக்கும் இடையே கடன் ஒப்பந்தங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது மற்றும் பத்திரங்கள், கடன் பத்திரங்கள், நிலையான வைப்புக்கள் மற்றும் அரசாங்க பத்திரங்கள் ஆகியவை அடங்கும். கடன் சந்தைகள் நிலையான வருமானப் பத்திரங்களை அவ்வப்போது வட்டி செலுத்துதல் மற்றும் மூலதனப் பாதுகாப்புடன் வழங்குகின்றன.

வழித்தோன்றல் கருவிகள்: பங்குகள், குறியீடுகள், நாணயங்கள் அல்லது பொருட்கள் போன்ற அடிப்படை சொத்துக்களிலிருந்து டெரிவேட்டிவ் கருவிகள் அவற்றின் மதிப்பைப் பெறுகின்றன. எதிர்காலங்கள், விருப்பங்கள், இடமாற்றுகள் மற்றும் முன்னோக்குகள் ஆகியவை ஹெட்ஜிங், ஊகங்கள் மற்றும் இடர் மேலாண்மைக்கு பயன்படுத்தப்படும் பொதுவாக வர்த்தகம் செய்யப்படும் வழித்தோன்றல்கள் ஆகும்.

அந்நியச் செலாவணி கருவிகள்: அந்நியச் செலாவணி கருவிகள் முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட விகிதங்களில் நாணயங்களின் பரிமாற்றத்தை எளிதாக்குகின்றன. ஸ்பாட் பரிவர்த்தனைகள், முன்னோக்குகள், எதிர்காலங்கள் மற்றும் விருப்பங்கள் அந்நிய செலாவணி சந்தையில் வர்த்தகம் செய்யப்படுகின்றன, பங்கேற்பாளர்கள் சர்வதேச வர்த்தகம் மற்றும் முதலீட்டுடன் தொடர்புடைய நாணய அபாயங்களை நிர்வகிக்க உதவுகிறது.

கமாடிட்டி இன்ஸ்ட்ரூமென்ட்கள்: பண்டகக் கருவிகள் முதலீட்டாளர்களை பௌதீக உரிமையின்றி பல்வேறு பண்டங்களின் வெளிப்பாட்டைப் பெற அனுமதிக்கின்றன. எதிர்கால ஒப்பந்தங்கள், விருப்பங்கள் மற்றும் பரிமாற்ற-வர்த்தக நிதிகள் (ETFகள்) கமாடிட்டி சந்தைகளில் வர்த்தகம் செய்யப்பட்டு, ஹெட்ஜிங் மற்றும் முதலீட்டு வாய்ப்புகளை வழங்குகிறது.

5. ஒழுங்குமுறைகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறை அமைப்புகள் பத்திரங்கள் மற்றும் பரிவர்த்தனை வாரியம் (SEBI): SEBI, பங்குச் சந்தைகள், இடைத்தரகர்கள் மற்றும் பட்டியலிடப்பட்ட நிறுவனங்களை மேற்பார்வையிடும், இந்தியாவில் பங்குச் சந்தைகளை ஒழுங்குபடுத்துகிறது. இது விதிமுறைகளை உருவாக்குகிறது, ஆய்வுகளை நடத்துகிறது மற்றும் முதலீட்டாளர் கல்வி மற்றும் விழிப்புணர்வை ஊக்குவிக்கிறது.

இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (RBI): RBI என்பது இந்தியாவின் மத்திய வங்கியாகும், இது பணவியல் கொள்கை உருவாக்கம், நாணய வெளியீடு மற்றும் வங்கி மற்றும் நிதி அமைப்பின் ஒழுங்குமுறை ஆகியவற்றிற்கு பொறுப்பாகும். இது வங்கிகளை மேற்பார்வையிடுகிறது, அந்நிய செலாவணி இருப்புக்களை நிர்வகிக்கிறது மற்றும் எம்நிதி ஸ்திரத்தன்மையை அடைகிறது.

முன்னோக்கி சந்தைகள் ஆணையம் (FMC): FMC இந்தியாவில் சரக்கு எதிர்கால சந்தையை ஒழுங்குபடுத்துகிறது, நியாயமான மற்றும் வெளிப்படையான வர்த்தக நடைமுறைகள், இடர் மேலாண்மை மற்றும் முதலீட்டாளர் பாதுகாப்பை உறுதி செய்கிறது. இது பொருட்கள் பரிமாற்றங்கள், தரகர்கள் மற்றும் பங்கேற்பாளர்களை ஒழுங்குபடுத்துகிறது.

இந்திய காப்பீட்டு ஒழுங்குமுறை மற்றும் மேம்பாட்டு ஆணையம் (IRDAI): IRDAI இந்தியாவில் காப்பீட்டுத் துறையை ஒழுங்குபடுத்துகிறது, காப்பீட்டாளர்கள், காப்பீட்டு இடைத்தரகர்கள் மற்றும் காப்பீட்டுத் தயாரிப்புகளை மேற்பார்வை செய்கிறது. காப்பீட்டுத் துறையில் சந்தை ஒருமைப்பாடு, நுகர்வோர் பாதுகாப்பு மற்றும் நிதி ஸ்திரத்தன்மை ஆகியவற்றை மேம்படுத்துவதை இது நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.

ஓய்வூதிய நிதி ஒழுங்குமுறை மற்றும் மேம்பாட்டு ஆணையம் (PFRDA): PFRDA இந்தியாவில் ஓய்வூதிய நிதிகள் மற்றும் ஓய்வூதிய சேமிப்பு திட்டங்களை ஒழுங்குபடுத்துகிறது, ஓய்வூதிய பாதுகாப்பு, முதலீட்டு பல்வகைப்படுத்தல் மற்றும் ஓய்வூதிய திட்டமிடல் ஆகியவற்றை மேம்படுத்துகிறது. இது தேசிய ஓய்வூதிய அமைப்பு (NPS) மற்றும் பிற ஓய்வூதிய தயாரிப்புகளை மேற்பார்வை செய்கிறது.

6. சமீபத்திய வளர்ச்சிகள் மற்றும் சவால்கள்
தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்கள்: மின்னணு வர்த்தக தளங்கள், அல்காரிதம் வர்த்தகம், மொபைல் வங்கி மற்றும் டிஜிட்டல் கட்டண முறைகள் உள்ளிட்ட குறிப்பிடத்தக்க தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்களை இந்தியாவின் நிதிச் சந்தைகள் கண்டுள்ளன. இந்த கண்டுபிடிப்புகள் சந்தை செயல்திறன், வெளிப்படைத்தன்மை மற்றும் அணுகல்தன்மையை மேம்படுத்தியுள்ளன, ஆனால் இணைய பாதுகாப்பு மற்றும் தரவு தனியுரிமை பற்றிய கவலைகளையும் எழுப்பியுள்ளன.

நிதிச் சேர்க்கை முன்முயற்சிகள்: இந்திய அரசாங்கம் நிதி உள்ளடக்கத்தை ஊக்குவிப்பதற்கும், கிராமப்புற மற்றும் பின்தங்கிய பகுதிகளில் நிதிச் சேவைகளுக்கான அணுகலை விரிவுபடுத்துவதற்கும் பல்வேறு முயற்சிகளை மேற்கொண்டுள்ளது. ஜன்தன் யோஜனா, ஆதார் அடிப்படையிலான அங்கீகாரம் மற்றும் நேரடி பலன் பரிமாற்றம் (DBT) திட்டங்கள் வங்கியில்லாத மக்களை முறையான நிதி அமைப்புக்குள் கொண்டுவருவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.

ஒழுங்குமுறை சீர்திருத்தங்கள்: SEBI, RBI மற்றும் பிற ஒழுங்குமுறை அமைப்புகள் சந்தை ஒருமைப்பாடு, முதலீட்டாளர் பாதுகாப்பு மற்றும் ஒழுங்குமுறை இணக்கத்தை மேம்படுத்த சீர்திருத்தங்களை செயல்படுத்தியுள்ளன. ஒழுங்குமுறை கட்டமைப்பை வலுப்படுத்த இடர் அடிப்படையிலான மேற்பார்வை, பெருநிறுவன நிர்வாக விதிமுறைகள் மற்றும் சந்தை கண்காணிப்பு வழிமுறைகள் போன்ற நடவடிக்கைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

சவால்கள் மற்றும் அபாயங்கள்: இந்தியாவில் உள்ள நிதிச் சந்தைகள் ஏற்ற இறக்கம், பணப்புழக்கக் கட்டுப்பாடுகள், முறையான ஆபத்து, ஒழுங்குமுறை இடைவெளிகள் மற்றும் உலகளாவிய பொருளாதார நிச்சயமற்ற தன்மைகள் உட்பட பல சவால்கள் மற்றும் அபாயங்களை எதிர்கொள்கின்றன. இந்த சவால்களை எதிர்கொள்வதற்கு, ஸ்திரத்தன்மை மற்றும் நெகிழ்ச்சித்தன்மையை உறுதிசெய்ய, ஒழுங்குபடுத்துபவர்கள், சந்தை பங்கேற்பாளர்கள் மற்றும் கொள்கை வகுப்பாளர்களிடமிருந்து ஒருங்கிணைந்த முயற்சிகள் தேவை.

7. முடிவு
முடிவில், நிதிச் சந்தைகள் இந்தியப் பொருளாதாரத்தில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன, வளர்ச்சி, புதுமை மற்றும் செல்வத்தை உருவாக்குவதற்கான இயந்திரங்களாக செயல்படுகின்றன. இந்த சந்தைகளின் மாறும் தன்மைக்கு, தொழில்நுட்ப, ஒழுங்குமுறை மற்றும் சந்தை மேம்பாடுகளுக்கு தொடர்ச்சியான தழுவல் தேவைப்படுகிறது. வெளிப்படைத்தன்மை, செயல்திறன் மற்றும் முதலீட்டாளர் நம்பிக்கையை வளர்ப்பதன் மூலம், இந்திய நிதிச் சந்தைகள் நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் உள்ளடக்கிய வளர்ச்சிக்கு பங்களிக்க முடியும்.

Terminologies

1. Fiscal Policy: Government decisions related to taxation, expenditure, and borrowing aimed at achieving macroeconomic stability and promoting economic growth.

நிதிக் கொள்கை: மேக்ரோ பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மையை அடைவதையும் பொருளாதார வளர்ச்சியை ஊக்குவிப்பதையும் நோக்கமாகக் கொண்ட வரிவிதிப்பு, செலவு மற்றும் கடன் வாங்குதல் தொடர்பான அரசாங்க முடிவுகள்.

2. Macroeconomic Stability: Stability in key economic indicators such as inflation, employment, and GDP growth rate.

மேக்ரோ பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மை: பணவீக்கம், வேலைவாய்ப்பு மற்றும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சி விகிதம் போன்ற முக்கிய பொருளாதார குறிகாட்டிகளில் ஸ்திரத்தன்மை.

3. Economic Growth: Increase in a nation's production of goods and services over time, usually measured by GDP growth rate.

பொருளாதார வளர்ச்சி: காலப்போக்கில் ஒரு நாட்டின் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளின் உற்பத்தியில் அதிகரிப்பு, பொதுவாக மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியின் வளர்ச்சி விகிதத்தால் அளவிடப்படுகிறது.

4. Socio-economic Challenges: Issues related to social welfare, income inequality, poverty, and access to essential services.

சமூக-பொருளாதார சவால்கள்: சமூக நலன்புரி, வருமான சமத்துவமின்மை, வறுமை மற்றும் அத்தியாவசிய சேவைகளுக்கான அணுகல் தொடர்பான பிரச்சினைகள்.

5. Taxation: Imposing levies on individuals and businesses to generate government revenue.

வரிவிதிப்பு: அரசாங்க வருவாயை உருவாக்க தனிநபர்கள் மற்றும் வணிகங்கள் மீது வரிகளை விதித்தல்.

6. Government Expenditure: Spending by the government on various sectors and programs.

அரசு செலவு: பல்வேறு துறைகள் மற்றும் திட்டங்களில் அரசாங்கத்தின் செலவினங்கள்.

7. Fiscal Deficit: The shortfall between government expenditure and revenue, usually financed through borrowing.

நிதிப் பற்றாக்குறை: அரசாங்கச் செலவுக்கும் வருவாய்க்கும் இடையிலான பற்றாக்குறை, பொதுவாக கடன் வாங்குவதன் மூலம் நிதியளிக்கப்படுகிறது.

8. Public Debt: Money borrowed by the government from domestic or foreign sources.

பொதுக் கடன்: உள்நாட்டு அல்லது வெளிநாட்டு மூலங்களிலிருந்து அரசாங்கத்தால் கடன் வாங்கப்பட்ட பணம்.

9. Revenue Mobilization: Efforts to increase government revenue through taxation and other means.

வருவாய் திரட்டல்: வரிவிதிப்பு மற்றும் பிற வழிகளில் அரசாங்க வருவாயை அதிகரிக்கும் முயற்சிகள்.

10. Expenditure Rationalization: Efficient allocation of resources in government spending.

செலவின சீரமைப்பு: அரசாங்க செலவினங்களில் வளங்களை திறம்பட ஒதுக்கீடு செய்தல்.

11. Fiscal Consolidation: Reducing fiscal deficit and public debt relative to GDP.

நிதி ஒருங்கிணைப்பு: மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியுடன் ஒப்பிடும்போது நிதிப் பற்றாக்குறை மற்றும் பொதுக் கடனைக் குறைத்தல்.

12. Subsidy Rationalization: Reforming subsidy programs to make them more efficient and targeted.

மானிய பகுத்தறிவு: மானியத் திட்டங்களை மிகவும் திறமையானதாகவும் இலக்காகவும் மாற்றியமைத்தல்.

13. Goods and Services Tax (GST): Unified tax system implemented in India to replace multiple indirect taxes.

சரக்கு மற்றும் சேவை வரி (ஜிஎஸ்டி): பல மறைமுக வரிகளுக்கு மாற்றாக இந்தியாவில் ஒருங்கிணைந்த வரி முறை செயல்படுத்தப்பட்டது.

14. COVID-19 Response: Government measures to address the economic impact of the COVID-19 pandemic.

COVID-19 பதில்: COVID-19 தொற்றுநோயின் பொருளாதார தாக்கத்தை நிவர்த்தி செய்வதற்கான அரசாங்க நடவடிக்கைகள்.

15. Infrastructure Investment: Spending on infrastructure projects to enhance economic growth and productivity.

உள்கட்டமைப்பு முதலீடு: பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் உற்பத்தித்திறனை அதிகரிக்க உள்கட்டமைப்பு திட்டங்களுக்கு செலவிடுதல்.

16. National Infrastructure Pipeline (NIP): Initiative to mobilize investment in various infrastructure sectors.

தேசிய உள்கட்டமைப்பு பைப்லைன் (NIP): பல்வேறு உள்கட்டமைப்புத் துறைகளில் முதலீட்டைத் திரட்டுவதற்கான முன்முயற்சி.

17. Agriculture: Sector involving farming and related activities.

வேளாண்மை: விவசாயம் மற்றும் தொடர்புடைய நடவடிக்கைகளை உள்ளடக்கிய துறை.

18. Industry: Sector involved in manufacturing and production.

தொழில்: உற்பத்தி மற்றும் உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ள துறை.

19. Services: Sector encompassing various service-based industries such as finance, healthcare, and tourism.

சேவைகள்: நிதி, சுகாதாரம் மற்றும் சுற்றுலா போன்ற பல்வேறு சேவை அடிப்படையிலான தொழில்களை உள்ளடக்கிய துறை.

20. Social Sectors: Areas such as education, healthcare, and poverty alleviation.

சமூகத் துறைகள்: கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் வறுமை ஒழிப்பு போன்ற பகுதிகள்.

21. Inclusive Growth: Economic growth that benefits all segments of society.

உள்ளடக்கிய வளர்ச்சி: சமூகத்தின் அனைத்து பிரிவினருக்கும் பயனளிக்கும் பொருளாதார வளர்ச்சி.

22. Fiscal Governance: Policies and practices related to fiscal management and accountability.

நிதி ஆளுகை: நிதி மேலாண்மை மற்றும் பொறுப்புக்கூறல் தொடர்பான கொள்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகள்.

Fiscal Policy

Table of Content

Gist

Summary

Detailed content

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

Terminologies

Quick Links: