PK IAS Academy

Gist

Monetary Policy in India
• What it is: Monetary policy is the strategy used by the Reserve Bank of India (RBI), the country's central bank, to manage the availability and cost of money and credit in the economy.
• Primary Goal: Maintain price stability (i.e., control inflation) while also supporting economic growth.
• How the RBI Does It: The RBI uses a variety of tools to implement monetary policy, including:
1. Repo Rate: The interest rate at which the RBI lends money to commercial banks.
Changes in the repo rate influence lending rates throughout the economy.
2. Reserve Requirements: The amount of cash that banks must hold in reserve.
3. Open Market Operations: Buying or selling government securities to influence the money supply.

Key Objectives of India's Monetary Policy
• Inflation Control: Keeping inflation within a target range (currently 4% with a +/- 2% tolerance band).
• Economic Growth: Supporting sustainable economic growth by ensuring adequate credit availability to productive sectors.
• Financial Stability: Maintaining a stable financial system and preventing crises.
• Exchange Rate Management: Influencing the value of the Indian rupee against other currencies, though this objective is less dominant in recent years.

Flexible Inflation Targeting (FIT)
India uses a Flexible Inflation Targeting framework for its monetary policy.
This means the RBI has a clear mandate to target inflation while also remaining mindful of the need to support growth.

Summary

Monetary policy in India is formulated and implemented by the Reserve Bank of India (RBI) with the aim of achieving price stability, promoting economic growth, ensuring financial stability, and managing exchange rate volatility. The primary tools of monetary policy include open market operations, reserve requirements, and policy interest rates such as the repo rate. The Monetary Policy Committee (MPC) sets the benchmark policy rates based on economic indicators and inflation targets. Despite its significance, monetary policy faces challenges such as effective transmission mechanisms, inflation targeting amidst supply-side shocks, liquidity management, external sector dynamics, and policy credibility. Overcoming these challenges requires a balanced approach, structural reforms, and transparent communication to sustain India's economic growth and stability.

Detailed content

Introduction to Monetary Policy in India
Monetary policy in India is formulated and implemented by the Reserve Bank of India (RBI), which is the country's central banking institution. It plays a crucial role in influencing the economic activity and maintaining price stability within the country. The primary objective of monetary policy in India, like in many other countries, is to achieve and maintain price stability while supporting the broader economic objectives such as high employment and sustainable economic growth.

Objectives of Monetary Policy in India

The primary objectives of monetary policy in India are
Price Stability: Price stability is one of the foremost objectives of monetary policy in India. The RBI aims to control inflation within a target range to ensure stable prices for goods and services. Stable prices foster confidence among consumers and businesses, encouraging investment and consumption.
Economic Growth:While maintaining price stability, monetary policy also aims to support economic growth. The RBI uses various tools to ensure adequate credit availability to productive sectors of the economy, thereby promoting investment, production, and employment opportunities.
Financial Stability: Monetary policy also focuses on maintaining financial stability within the economy. The RBI monitors and regulates the banking and financial system to prevent systemic risks and ensure the smooth functioning of financial markets.
Exchange Rate Stability: While India follows a managed floating exchange rate system, the RBI intervenes in the foreign exchange market to prevent excessive volatility in the exchange rate. Exchange rate stability is crucial for promoting international trade and investment.

Tools of Monetary Policy in India
The Reserve Bank of India (RBI) deploys various tools to implement monetary policy effectively. These tools can be broadly classified into conventional and unconventional tools.
Conventional Tools
a. Open Market Operations (OMOs):OMOs involve the buying and selling of government securities in the open market to regulate the money supply and interest rates. When the RBI purchases government securities, it injects liquidity into the system, leading to lower interest rates and vice versa.
b. Cash Reserve Ratio (CRR): CRR is the percentage of deposits that banks are required to maintain with the RBI in the form of reserves. By adjusting the CRR, the RBI controls the liquidity in the banking system. A higher CRR reduces the lendable funds of banks, leading to a decrease in money supply and vice versa.
c. Statutory Liquidity Ratio (SLR): SLR is the percentage of deposits that banks are required to maintain in the form of liquid assets such as cash, gold, or government securities. Similar to CRR, adjusting SLR helps regulate liquidity in the banking system.
d. Repo Rate: The repo rate is the rate at which the RBI lends short-term funds to commercial banks against government securities. Changes in the repo rate affect the cost of borrowing for banks, which, in turn, influences lending rates in the economy. A higher repo rate reduces liquidity, curbing inflation, while a lower repo rate stimulates economic activity.
e. Reverse Repo Rate: Reverse repo rate is the rate at which the RBI borrows funds from commercial banks. It acts as a tool for absorbing excess liquidity from the banking system. By increasing the reverse repo rate, the RBI encourages banks to park more funds with it, reducing the money supply.
f. Bank Rate: The bank rate is the rate at which the RBI lends funds to commercial banks for long-term periods. Although not frequently used, changes in the bank rate signal the RBI's stance on monetary policy and influence long-term interest rates.

Unconventional Tools
a. Quantitative Easing (QE): QE involves large-scale purchases of government securities or other assets by the central bank to inject liquidity into the economy. In India, QE-like measures have been adopted during periods of economic stress to support growth and maintain financial stability.
b. Forward Guidance: Forward guidance involves providing explicit guidance on the future path of monetary policy actions. Clear communication from the RBI regarding its policy intentions helps shape market expectations and guide economic behavior.

Implementation of Monetary Policy in India
The implementation of monetary policy in India involves a combination of quantitative and qualitative measures aimed at achieving the desired objectives. The Monetary Policy Committee (MPC), constituted by the Government of India, is responsible for setting the benchmark policy interest rates, namely the repo rate, based on the prevailing economic conditions and the inflation target.
The MPC conducts periodic meetings to review economic indicators such as inflation, growth, fiscal deficit, external sector developments, and global economic trends. Based on these assessments, the MPC decides on the appropriate stance of monetary policy, including changes in the repo rate and other policy measures.
Apart from MPC decisions, the RBI also employs various other instruments, such as OMOs, CRR, SLR, and regulatory measures, to fine-tune liquidity conditions and achieve the desired policy objectives.

Challenges and Criticisms
Despite its significance, monetary policy in India faces several challenges and criticisms
Transmission Mechanism: One of the key challenges is the effectiveness of monetary policy transmission mechanism, whereby changes in policy rates are transmitted to the real economy through changes in lending and borrowing rates. Structural bottlenecks in the financial system, such as high non-performing assets (NPAs), limited financial inclusion, and rigidities in interest rate adjustments, hamper the smooth transmission of monetary policy impulses.
Inflation Targeting: While inflation targeting has been adopted as the primary objective of monetary policy, achieving the inflation target amidst supply-side shocks and volatile food and fuel prices remains a challenge. External factors such as global commodity prices and exchange rate movements also influence domestic inflation dynamics, complicating the task of inflation management.
Liquidity Management: Maintaining adequate liquidity in the financial system without fueling inflationary pressures is another challenge for monetary policymakers. Balancing the conflicting objectives of supporting economic growth and containing inflation requires careful liquidity management and coordination with fiscal policy measures.
External Sector Dynamics: India's vulnerability to external shocks, such as changes in global financial conditions, capital flows, and exchange rate volatility, complicates the conduct of monetary policy. The RBI often needs to intervene in the foreign exchange market to stabilize the rupee, which may have implications for domestic liquidity conditions and inflation.
Policy Credibility: Credibility and transparency in monetary policy formulation and communication are essential for anchoring inflation expectations and guiding market behavior. Any perceived deviation from the stated policy objectives or inconsistency in policy actions can undermine the effectiveness of monetary policy and erode public confidence.

Conclusion
Monetary policy plays a crucial role in influencing the economic performance and stability of India. Through its various tools and measures, the Reserve Bank of India seeks to achieve the twin objectives of price stability and economic growth while ensuring financial stability and exchange rate management. However, the effectiveness of monetary policy implementation hinges on addressing structural bottlenecks, enhancing policy credibility, and adapting to evolving economic challenges. In navigating the complexities of the global economy and domestic imperatives, a judicious and forward-looking approach to monetary policy formulation and implementation is imperative for sustaining India's economic growth and development.

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கை அறிமுகம்
இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையானது நாட்டின் மத்திய வங்கி நிறுவனமான இந்திய ரிசர்வ் வங்கியால் (RBI) உருவாக்கப்பட்டு செயல்படுத்தப்படுகிறது. இது பொருளாதார நடவடிக்கைகளில் செல்வாக்கு செலுத்துவதிலும், நாட்டிற்குள் விலை ஸ்திரத்தன்மையை பராமரிப்பதிலும் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. இந்தியாவின் பணவியல் கொள்கையின் முதன்மை நோக்கம், பல நாடுகளைப் போலவே, உயர் வேலைவாய்ப்பு மற்றும் நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சி போன்ற பரந்த பொருளாதார நோக்கங்களை ஆதரிக்கும் அதே வேளையில் விலை ஸ்திரத்தன்மையை அடைவதும் பராமரிப்பதும் ஆகும்.

இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையின் நோக்கங்கள்

இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையின் முதன்மை நோக்கங்கள்
விலை நிலைத்தன்மை: இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையின் முக்கிய நோக்கங்களில் விலை நிலைத்தன்மையும் ஒன்றாகும். பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கான நிலையான விலையை உறுதி செய்வதற்காக இலக்கு வரம்பிற்குள் பணவீக்கத்தை கட்டுப்படுத்துவதை ஆர்பிஐ நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. நிலையான விலைகள் நுகர்வோர் மற்றும் வணிகங்களிடையே நம்பிக்கையை வளர்க்கின்றன, முதலீடு மற்றும் நுகர்வை ஊக்குவிக்கின்றன.

பொருளாதார வளர்ச்சி: விலை ஸ்திரத்தன்மையை பராமரிக்கும் அதே வேளையில், பணவியல் கொள்கையானது பொருளாதார வளர்ச்சியை ஆதரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. பொருளாதாரத்தின் உற்பத்தித் துறைகளுக்கு போதுமான கடன் கிடைப்பதை உறுதி செய்வதற்கும், அதன் மூலம் முதலீடு, உற்பத்தி மற்றும் வேலை வாய்ப்புகளை மேம்படுத்துவதற்கும் ரிசர்வ் வங்கி பல்வேறு கருவிகளைப் பயன்படுத்துகிறது.

நிதி நிலைத்தன்மை: பணவியல் கொள்கையானது பொருளாதாரத்தில் நிதி நிலைத்தன்மையை பராமரிப்பதிலும் கவனம் செலுத்துகிறது. ரிசர்வ் வங்கி முறையான அபாயங்களைத் தடுக்கவும், நிதிச் சந்தைகளின் சீரான செயல்பாட்டை உறுதிப்படுத்தவும் வங்கி மற்றும் நிதி அமைப்பைக் கண்காணித்து ஒழுங்குபடுத்துகிறது.

மாற்று விகித ஸ்திரத்தன்மை: இந்தியா நிர்வகிக்கப்பட்ட மிதக்கும் மாற்று விகித முறையைப் பின்பற்றும் அதே வேளையில், அந்நியச் செலாவணி சந்தையில் ஆர்பிஐ தலையிட்டு, மாற்று விகிதத்தில் அதிக ஏற்ற இறக்கத்தைத் தடுக்கிறது. சர்வதேச வர்த்தகம் மற்றும் முதலீட்டை மேம்படுத்துவதற்கு மாற்று விகித ஸ்திரத்தன்மை முக்கியமானது.

இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கைக்கான கருவிகள்
இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (RBI) பணவியல் கொள்கையை திறம்பட செயல்படுத்த பல்வேறு கருவிகளை பயன்படுத்துகிறது. இந்த கருவிகளை மரபுவழி மற்றும் வழக்கத்திற்கு மாறான கருவிகள் என வகைப்படுத்தலாம்.

வழக்கமான கருவிகள்
அ. திறந்த சந்தை செயல்பாடுகள் (OMOs): OMOக்கள் பண வழங்கல் மற்றும் வட்டி விகிதங்களைக் கட்டுப்படுத்த திறந்த சந்தையில் அரசாங்கப் பத்திரங்களை வாங்குதல் மற்றும் விற்பது ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. ரிசர்வ் வங்கி அரசாங்கப் பத்திரங்களை வாங்கும் போது, அது பணப்புழக்கத்தை அமைப்பில் செலுத்துகிறது, இது வட்டி விகிதங்களைக் குறைக்க வழிவகுக்கிறது.

பி. ரொக்க கையிருப்பு விகிதம் (CRR): CRR என்பது வங்கிகள் ரிசர்வ் வங்கியிடம் இருப்பு வடிவத்தில் பராமரிக்க வேண்டிய டெபாசிட்களின் சதவீதமாகும். CRR ஐ சரிசெய்வதன் மூலம், வங்கி அமைப்பில் உள்ள பணப்புழக்கத்தை RBI கட்டுப்படுத்துகிறது. அதிக CRR ஆனது வங்கிகளின் கடன் பெறக்கூடிய நிதியைக் குறைக்கிறது, இது பண விநியோகத்தில் குறைவதற்கு வழிவகுக்கிறது மற்றும் நேர்மாறாகவும்.

c. சட்டப்பூர்வ பணப்புழக்க விகிதம் (SLR): SLR என்பது பணம், தங்கம் அல்லது அரசாங்கப் பத்திரங்கள் போன்ற திரவ சொத்துக்களின் வடிவத்தில் வங்கிகள் பராமரிக்க வேண்டிய வைப்புத்தொகைகளின் சதவீதமாகும். CRR ஐப் போலவே, SLR ஐ சரிசெய்வது வங்கி அமைப்பில் பணப்புழக்கத்தை ஒழுங்குபடுத்த உதவுகிறது.

ஈ. ரெப்போ ரேட்: ரெப்போ ரேட் என்பது அரசுப் பத்திரங்களுக்கு எதிராக வணிக வங்கிகளுக்கு ரிசர்வ் வங்கி வழங்கும் குறுகிய கால நிதிகளின் விகிதமாகும். ரெப்போ விகிதத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் வங்கிகளுக்கு கடன் வாங்கும் செலவை பாதிக்கிறது, இது பொருளாதாரத்தில் கடன் விகிதங்களை பாதிக்கிறது. அதிக ரெப்போ விகிதம் பணப்புழக்கத்தைக் குறைக்கிறது, பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துகிறது, அதே சமயம் குறைந்த ரெப்போ விகிதம் பொருளாதார நடவடிக்கைகளைத் தூண்டுகிறது.

இ. ரிவர்ஸ் ரெப்போ ரேட்: ரிவர்ஸ் ரெப்போ ரேட் என்பது ரிசர்வ் வங்கி வணிக வங்கிகளிடமிருந்து கடன் பெறும் விகிதமாகும். வங்கி அமைப்பில் இருந்து அதிகப்படியான பணப்புழக்கத்தை உறிஞ்சுவதற்கான ஒரு கருவியாக இது செயல்படுகிறது. ரிவர்ஸ் ரெப்போ விகிதத்தை அதிகரிப்பதன் மூலம், ரிசர்வ் வங்கி வங்கிகளை தன்னுடன் அதிக நிதிகளை நிறுத்த ஊக்குவிக்கிறது, பண விநியோகத்தை குறைக்கிறது.

f. வங்கி விகிதம்: வங்கி விகிதம் என்பது நீண்ட காலத்திற்கு வணிக வங்கிகளுக்கு ஆர்பிஐ கடன் வழங்கும் விகிதமாகும். அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படாவிட்டாலும், வங்கி விகிதத்தில் ஏற்படும் மாற்றங்கள், பணவியல் கொள்கையில் ரிசர்வ் வங்கியின் நிலைப்பாட்டைக் குறிக்கிறது மற்றும் நீண்ட கால வட்டி விகிதங்களை பாதிக்கிறது.

வழக்கத்திற்கு மாறான கருவிகள்
அ. Quantitative Easing (QE): QE என்பது பொருளாதாரத்தில் பணப்புழக்கத்தை செலுத்த மத்திய வங்கியால் அரசாங்கப் பத்திரங்கள் அல்லது பிற சொத்துக்களை பெரிய அளவில் வாங்குவதை உள்ளடக்கியது. இந்தியாவில், வளர்ச்சியை ஆதரிப்பதற்கும் நிதி ஸ்திரத்தன்மையைப் பேணுவதற்கும் பொருளாதார அழுத்தத்தின் போது QE போன்ற நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன.

பி. முன்னோக்கி வழிகாட்டுதல்: முன்னோக்கி வழிகாட்டுதல் என்பது பணவியல் கொள்கை நடவடிக்கைகளின் எதிர்கால பாதையில் வெளிப்படையான வழிகாட்டுதலை வழங்குவதை உள்ளடக்கியது. ரிசர்வ் வங்கியின் கொள்கை நோக்கங்கள் பற்றிய தெளிவான தகவல் சந்தை எதிர்பார்ப்புகளை வடிவமைக்கவும், பொருளாதார நடத்தைக்கு வழிகாட்டவும் உதவுகிறது.

இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையை செயல்படுத்துதல்
இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கையை செயல்படுத்துவது, விரும்பிய நோக்கங்களை அடைவதை நோக்கமாகக் கொண்ட அளவு மற்றும் தரமான நடவடிக்கைகளின் கலவையை உள்ளடக்கியது. இந்திய அரசாங்கத்தால் அமைக்கப்பட்ட நாணயக் கொள்கைக் குழு (MPC), நடைமுறையில் உள்ள பொருளாதார நிலைமைகள் மற்றும் பணவீக்க இலக்கு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், அடிப்படைக் கொள்கை வட்டி விகிதங்களை, அதாவது ரெப்போ வீதத்தை அமைப்பதற்கு பொறுப்பாகும்.

பணவீக்கம், வளர்ச்சி, நிதிப்பற்றாக்குறை, வெளித்துறை வளர்ச்சிகள் மற்றும் உலகப் பொருளாதாரப் போக்குகள் போன்ற பொருளாதார குறிகாட்டிகளை மதிப்பாய்வு செய்ய MPC அவ்வப்போது கூட்டங்களை நடத்துகிறது. இந்த மதிப்பீடுகளின் அடிப்படையில், பணவியல் கொள்கையின் பொருத்தமான நிலைப்பாட்டை MPC முடிவு செய்கிறதுரெப்போ விகிதம் மற்றும் பிற கொள்கை நடவடிக்கைகளில் மாற்றங்களை ஏமாற்றுகிறது.

MPC முடிவுகளைத் தவிர, ரிசர்வ் வங்கியானது பணப்புழக்க நிலைமைகளைச் சரிசெய்வதற்கும் விரும்பிய கொள்கை நோக்கங்களை அடைவதற்கும் OMOகள், CRR, SLR மற்றும் ஒழுங்குமுறை நடவடிக்கைகள் போன்ற பல்வேறு கருவிகளையும் பயன்படுத்துகிறது.

சவால்கள் மற்றும் விமர்சனங்கள்
அதன் முக்கியத்துவம் இருந்தபோதிலும், இந்தியாவில் பணவியல் கொள்கை பல சவால்களையும் விமர்சனங்களையும் எதிர்கொள்கிறது

டிரான்ஸ்மிஷன் மெக்கானிசம்: முக்கிய சவால்களில் ஒன்று பணவியல் கொள்கை பரிமாற்ற பொறிமுறையின் செயல்திறன் ஆகும், இதன் மூலம் கொள்கை விகிதங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் கடன் மற்றும் கடன் விகிதங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மூலம் உண்மையான பொருளாதாரத்திற்கு அனுப்பப்படுகின்றன. நிதி அமைப்பில் உள்ள கட்டமைப்புத் தடைகள், உயர் செயல்படாத சொத்துகள் (NPAs), வரையறுக்கப்பட்ட நிதி உள்ளடக்கம், மற்றும் வட்டி விகித மாற்றங்களில் உள்ள கடினத்தன்மை ஆகியவை, பணவியல் கொள்கை தூண்டுதல்களை சீராகப் பரிமாற்றம் செய்வதைத் தடுக்கின்றன.

பணவீக்க இலக்கு: பணவீக்க இலக்கு பணவியல் கொள்கையின் முதன்மை நோக்கமாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டாலும், சப்ளை பக்க அதிர்ச்சிகள் மற்றும் நிலையற்ற உணவு மற்றும் எரிபொருள் விலைகளுக்கு மத்தியில் பணவீக்க இலக்கை அடைவது ஒரு சவாலாகவே உள்ளது. உலகளாவிய பொருட்களின் விலைகள் மற்றும் மாற்று விகித நகர்வுகள் போன்ற வெளிப்புற காரணிகளும் உள்நாட்டு பணவீக்க இயக்கவியலை பாதிக்கின்றன, பணவீக்க நிர்வாகத்தின் பணியை சிக்கலாக்குகின்றன.

பணப்புழக்க மேலாண்மை: பணவீக்க அழுத்தங்களைத் தூண்டாமல் நிதி அமைப்பில் போதுமான பணப்புழக்கத்தை பராமரிப்பது பணவியல் கொள்கை வகுப்பாளர்களுக்கு மற்றொரு சவாலாகும். பொருளாதார வளர்ச்சியை ஆதரிப்பதற்கும் பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கும் முரண்பட்ட நோக்கங்களைச் சமநிலைப்படுத்துவதற்கு கவனமாக பணப்புழக்க மேலாண்மை மற்றும் நிதிக் கொள்கை நடவடிக்கைகளுடன் ஒருங்கிணைப்பு தேவைப்படுகிறது.

வெளிப்புறத் துறை இயக்கவியல்: உலக நிதி நிலைமைகளில் ஏற்படும் மாற்றங்கள், மூலதன ஓட்டங்கள் மற்றும் மாற்று விகித ஏற்ற இறக்கம் போன்ற வெளிப்புற அதிர்ச்சிகளுக்கு இந்தியாவின் பாதிப்பு, பணவியல் கொள்கையின் நடத்தையை சிக்கலாக்குகிறது. ரிசர்வ் வங்கி அடிக்கடி அந்நிய செலாவணி சந்தையில் தலையிட்டு ரூபாயை நிலைப்படுத்த வேண்டும், இது உள்நாட்டு பணப்புழக்கம் மற்றும் பணவீக்கத்தில் தாக்கங்களை ஏற்படுத்தலாம்.

கொள்கை நம்பகத்தன்மை: பணவீக்க எதிர்பார்ப்புகளை நிலைநிறுத்துவதற்கும் சந்தை நடத்தையை வழிநடத்துவதற்கும் பணவியல் கொள்கை உருவாக்கம் மற்றும் தகவல்தொடர்பு ஆகியவற்றில் நம்பகத்தன்மை மற்றும் வெளிப்படைத்தன்மை அவசியம். கூறப்பட்ட கொள்கை நோக்கங்களில் இருந்து ஏதேனும் உணரப்பட்ட விலகல் அல்லது கொள்கை நடவடிக்கைகளில் உள்ள சீரற்ற தன்மை பணவியல் கொள்கையின் செயல்திறனை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் மற்றும் பொதுமக்களின் நம்பிக்கையை சிதைக்கும்.

முடிவுரை
இந்தியாவின் பொருளாதார செயல்திறன் மற்றும் ஸ்திரத்தன்மையில் செல்வாக்கு செலுத்துவதில் பணவியல் கொள்கை முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. ரிசர்வ் வங்கி அதன் பல்வேறு கருவிகள் மற்றும் நடவடிக்கைகளின் மூலம், நிதி நிலைத்தன்மை மற்றும் மாற்று விகித நிர்வாகத்தை உறுதி செய்யும் அதே வேளையில் விலை நிலைத்தன்மை மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சி ஆகிய இரட்டை நோக்கங்களை அடைய முயல்கிறது. எவ்வாறாயினும், பணவியல் கொள்கை அமலாக்கத்தின் செயல்திறன் கட்டமைப்பு சிக்கல்களை நிவர்த்தி செய்தல், கொள்கை நம்பகத்தன்மையை மேம்படுத்துதல் மற்றும் வளரும் பொருளாதார சவால்களுக்கு ஏற்ப மாற்றியமைத்தல் ஆகியவற்றைச் சார்ந்துள்ளது. உலகப் பொருளாதாரம் மற்றும் உள்நாட்டுத் தேவைகளின் சிக்கல்களை வழிநடத்துவதில், இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் மேம்பாட்டை நிலைநிறுத்துவதற்கு பணவியல் கொள்கையை உருவாக்குவதற்கும் செயல்படுத்துவதற்கும் ஒரு நியாயமான மற்றும் முன்னோக்கு அணுகுமுறை அவசியம்.

Terminologies

1. Monetary Policy: The process by which a central bank or monetary authority manages the supply of money in an economy to achieve specific goals such as controlling inflation, stabilizing currency, and promoting economic growth.

பணவியல் கொள்கை: பணவீக்கத்தைக் கட்டுப்படுத்துதல், நாணயத்தை நிலைப்படுத்துதல் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சியை ஊக்குவித்தல் போன்ற குறிப்பிட்ட இலக்குகளை அடைய ஒரு மைய வங்கி அல்லது நாணய ஆணையம் பொருளாதாரத்தில் பண அளிப்பை நிர்வகிக்கும் செயல்முறை.

2. Reserve Bank of India (RBI): The central banking institution of India responsible for formulating and implementing monetary policy, regulating and supervising the banking sector, and maintaining financial stability in the country.

இந்திய ரிசர்வ் வங்கி (RBI): பணவியல் கொள்கையை உருவாக்குதல் மற்றும் செயல்படுத்துதல், வங்கித் துறையை ஒழுங்குபடுத்துதல் மற்றும் மேற்பார்வை செய்தல் மற்றும் நாட்டில் நிதி ஸ்திரத்தன்மையை பராமரித்தல் ஆகியவற்றிற்கு இந்தியாவின் மத்திய வங்கி நிறுவனம் பொறுப்பாகும்.

3. Price Stability: Maintaining a low and stable rate of inflation, ensuring that the purchasing power of currency remains relatively constant over time.

விலை நிலைத்தன்மை: குறைந்த மற்றும் நிலையான பணவீக்க விகிதத்தை பராமரித்தல், நாணயத்தின் வாங்கும் சக்தி காலப்போக்கில் ஒப்பீட்டளவில் நிலையானதாக இருப்பதை உறுதி செய்தல்.

4. Economic Growth: The increase in a country's production of goods and services over time, often measured by changes in Gross Domestic Product (GDP), which indicates the overall health and prosperity of the economy.

பொருளாதார வளர்ச்சி: காலப்போக்கில் ஒரு நாட்டின் பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளின் உற்பத்தியில் அதிகரிப்பு, பெரும்பாலும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (ஜிடிபி) ஏற்படும் மாற்றங்களால் அளவிடப்படுகிறது, இது பொருளாதாரத்தின் ஒட்டுமொத்த ஆரோக்கியம் மற்றும் செழிப்பைக் குறிக்கிறது.

5. Financial Stability: The condition in which the financial system operates smoothly, with institutions being able to effectively perform their functions, and risks are adequately managed to prevent disruptions to the economy.

நிதியியல் உறுதிப்பாடு: நிதியியல் முறைமை சீராக இயங்கும் நிலை, நிறுவனங்கள் தங்கள் செயல்பாடுகளை திறம்பட செய்ய முடியும், மற்றும் பொருளாதாரத்தில் இடையூறுகளைத் தடுக்க இடர்நேர்வுகள் போதுமான அளவு நிர்வகிக்கப்படுகின்றன.

6. Exchange Rate Stability: The maintenance of a stable value for a country's currency relative to other currencies, which is important for promoting international trade and investment.

மாற்று விகித நிலைத்தன்மை: சர்வதேச வர்த்தகம் மற்றும் முதலீட்டை மேம்படுத்துவதற்கு முக்கியமான பிற நாணயங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் ஒரு நாட்டின் நாணயத்திற்கான நிலையான மதிப்பை பராமரித்தல்.

7. Open Market Operations (OMOs): The buying and selling of government securities by a central bank in the open market to control the money supply and interest rates.

திறந்த சந்தை செயல்பாடுகள் (OMOs): பண அளிப்பு மற்றும் வட்டி விகிதங்களைக் கட்டுப்படுத்த திறந்த சந்தையில் ஒரு மைய வங்கியால் அரசாங்க பத்திரங்களை வாங்குதல் மற்றும் விற்றல்.

8. Cash Reserve Ratio (CRR): The percentage of bank deposits that banks are required to hold as reserves with the central bank, which influences the amount of money banks can lend out.

பண இருப்பு விகிதம் (சிஆர்ஆர்): வங்கிகள் மத்திய வங்கியில் இருப்புகளாக வைத்திருக்க வேண்டிய வங்கி வைப்புகளின் சதவீதம், இது வங்கிகள் கடன் கொடுக்கக்கூடிய பணத்தின் அளவை பாதிக்கிறது.

9. Statutory Liquidity Ratio (SLR): The percentage of bank deposits that banks are required to hold in the form of liquid assets such as cash, gold, or government securities, ensuring liquidity and stability in the banking system.

சட்டரீதியான பணப்புழக்க விகிதம் (SLR): வங்கி அமைப்பில் பணப்புழக்கம் மற்றும் ஸ்திரத்தன்மையை உறுதி செய்து, ரொக்கம், தங்கம் அல்லது அரசாங்க பத்திரங்கள் போன்ற திரவ சொத்துக்களின் வடிவத்தில் வங்கிகள் வைத்திருக்க வேண்டிய வங்கி வைப்புகளின் சதவீதம்.

10. Repo Rate: The rate at which the central bank lends money to commercial banks against the collateral of government securities, influencing borrowing and lending rates in the economy.

ரெப்போ விகிதம்: பொருளாதாரத்தில் கடன் வாங்குதல் மற்றும் கடன் விகிதங்களை பாதிக்கும் அரசாங்க பத்திரங்களின் பிணையத்திற்கு எதிராக மத்திய வங்கி வணிக வங்கிகளுக்கு பணத்தை கடனாக வழங்கும் விகிதம்.

11. Reverse Repo Rate: The rate at which the central bank borrows money from commercial banks, used as a tool to absorb excess liquidity from the banking system.

ரிவர்ஸ் ரெப்போ விகிதம்: மத்திய வங்கி வணிக வங்கிகளிடமிருந்து பணத்தை கடன் வாங்கும் விகிதம், வங்கி அமைப்பிலிருந்து அதிகப்படியான பணப்புழக்கத்தை உறிஞ்சுவதற்கான கருவியாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

12. Bank Rate: The rate at which the central bank lends money to commercial banks for longer periods, signaling the central bank's monetary policy stance and influencing long-term interest rates.

வங்கி விகிதம்: மத்திய வங்கி வணிக வங்கிகளுக்கு நீண்ட காலத்திற்கு பணத்தை கடனாக வழங்கும் விகிதம், மத்திய வங்கியின் பணவியல் கொள்கை நிலைப்பாட்டை சமிக்ஞை செய்கிறது மற்றும் நீண்ட கால வட்டி விகிதங்களில் செல்வாக்கு செலுத்துகிறது.

13. Quantitative Easing (QE): A monetary policy tool used by central banks to stimulate the economy by purchasing government securities or other financial assets to inject liquidity into the financial system.

குவாண்டிடேட்டிவ் ஈஸிங் (QE): நிதி அமைப்பில் பணப்புழக்கத்தை செலுத்த அரசாங்க பத்திரங்கள் அல்லது பிற நிதி சொத்துக்களை வாங்குவதன் மூலம் பொருளாதாரத்தை தூண்டுவதற்கு மத்திய வங்கிகளால் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு பணவியல் கொள்கை கருவி.

14. Forward Guidance: Communication from the central bank about its future monetary policy intentions and actions to influence market expectations and economic behavior.

முன்னோக்கிய வழிகாட்டல்: சந்தை எதிர்பார்ப்புகள் மற்றும் பொருளாதார நடத்தையில் செல்வாக்குச் செலுத்துவதற்கான அதன் எதிர்கால நாணயக் கொள்கை நோக்கங்கள் மற்றும் நடவடிக்கைகள் பற்றி மத்திய வங்கியிடமிருந்து வரும் தொடர்பாடல்.

15. Monetary Policy Committee (MPC): A committee responsible for setting the benchmark policy interest rates and making monetary policy decisions based on economic indicators and inflation targets.

நாணயக் கொள்கைக் குழு (MPC): பெஞ்ச்மார்க் கொள்கை வட்டி விகிதங்களை நிர்ணயிப்பதற்கும் பொருளாதார குறிகாட்டிகள் மற்றும் பணவீக்க இலக்குகளின் அடிப்படையில் பணவியல் கொள்கை முடிவுகளை எடுப்பதற்கும் பொறுப்பான ஒரு குழு.

16. Transmission Mechanism: The process by which changes in monetary policy rates affect the real economy through changes in lending and borrowing rates, influencing consumption, investment, and economic activity.

பரிமாற்ற இயங்குமுறை: நுகர்வு, முதலீடு மற்றும் பொருளாதார நடவடிக்கைகளில் செல்வாக்கு செலுத்தும் கடன் மற்றும் கடன் விகிதங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மூலம் பணவியல் கொள்கை விகிதங்களில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மூலம் உண்மைப் பொருளாதாரத்தை பாதிக்கும் செயல்முறை.

17. Inflation Targeting: A monetary policy framework where the central bank sets an explicit target for inflation and adjusts policy instruments to achieve that target.

பணவீக்க இலக்கு: பணவீக்கத்திற்கான வெளிப்படையான இலக்கை மத்திய வங்கி நிர்ணயித்து அந்த இலக்கை அடைய கொள்கை கருவிகளை சரிசெய்யும் ஒரு பணவியல் கொள்கை கட்டமைப்பு.

18. Liquidity Management: The process of managing the availability of liquidity in the financial system to ensure stability and support economic objectives without causing inflationary pressures.

திரவத்தன்மை முகாமைத்துவம்: பணவீக்க அழுத்தங்களை ஏற்படுத்தாமல் பொருளாதார நோக்கங்களை உறுதிப்படுத்துவதற்கும் நிலைத்தன்மையை உறுதிப்படுத்துவதற்கும் நிதியியல் முறைமையில் திரவத்தன்மை கிடைப்பதை முகாமைத்துவம் செய்யும் செயன்முறை.

19. External Sector Dynamics: Factors related to international trade, capital flows, exchange rates, and global economic conditions that influence a country's economy and monetary policy decisions.

வெளிநாட்டுத் துறை இயக்கவியல்: ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரம் மற்றும் பணவியல் கொள்கை முடிவுகளில் செல்வாக்கு செலுத்தும் சர்வதேச வர்த்தகம், மூலதன ஓட்டங்கள், பரிமாற்ற விகிதங்கள் மற்றும் உலகளாவிய பொருளாதார நிலைமைகள் தொடர்பான காரணிகள்.

20. Policy Credibility: The trust and confidence that market participants and the public have in the central bank's ability to achieve its stated policy objectives through consistent and transparent policy actions.

கொள்கை நம்பகத்தன்மை: நிலையான மற்றும் வெளிப்படையான கொள்கை நடவடிக்கைகள் மூலம் அதன் அறிவிக்கப்பட்ட கொள்கை நோக்கங்களை அடைவதற்கான மத்திய வங்கியின் திறனில் சந்தை பங்கேற்பாளர்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் கொண்டுள்ள நம்பிக்கை மற்றும் நம்பிக்கை.

Mantary Policy

Table of Content

Gist

Summary

Detailed content

தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்

Terminologies

Quick Links: